Elvira, Mistress of the Dark (1988)

Regie: James Signorelli | 92 minuten | horror, komedie | Acteurs: Cassandra Peterson, William Morgan Sheppard, Daniel Greene, Susan Kellermann, Jeff Conaway, Edie McClurg, William Duell, Phil Rubenstein, Larry Flash Jenkins, Damita Jo Freeman, Tress MacNeille, Edwina Moore, Mario Celario, Lee McLaughlin, Bill Swearingen, Charles Woolf, Kris Kamm, Scott Morris, Ira Heiden, Bill Morey, Pat Crawford Brown, Ellen Dunning, Frank Collison, Lynne Marie Stewart, Deryl Carroll, Marie Sullivan, Jack Fletcher, Robert Benedetti, Kurt Fuller, Kate Brown

Elvira is het alter ego van actrice Cassandra Peterson die haar naam vestigde als jongste showgirl ooit in Las Vegas. Na een korte acteercarrière in Italië kwam ze terug naar Amerika en sloot zich aan bij een cabaretgezelschap waarin ze haar talenten kon aanscherpen. In 1981 creëerde zij het karakter Elvira, waarmee ze aanzienlijk succes zou oogsten. Net als “Vampira”, een karakter uit de jaren vijftig van de actrice Maila Nurmi, presenteerde Peterson met haar “Elvira” een televisieshow rond B-films. Hiernaast had ze verschillende gastrollen als Elvira in films en series.

In 1988 verscheen een film met haar personage in een hoofdrol. Het verhaal herbergt verschillende biografische elementen van Peterson zelf. We komen Elvira tegen bij het filmen van haar eigen TV-show maar eigenlijk wil ze haar eigen show in Las Vegas hebben. De dood van haar tante geeft het verhaal de gelegenheid om zich te verplaatsen naar een conservatief stadje waar Elvira al snel uit de toon valt. De contrastwerking tussen de sensuele, rondborstige en goedgebekte Elvira en de conservatieve inwoners van het dorp zorgt al snel voor de nodige hilariteit. Niet in de laatste plaats door alle sex-grappen die in de film zitten. Gelukkig worden alle grappen en verwijzingen verpakt in een simpel overzichtelijk verhaal dat de aandacht voldoende kan vasthouden hoewel het niet erg origineel is.

Peterson is als Elvira het charmante middelpunt van de film, verder zijn er goede rollen van enkele bijrolacteurs. Behalve dan Daniel Greene die als vriendje van Elvira volledig de plank misslaat. Grootste aantrekkingskracht, of voor sommigen minpunt, is de campy sfeer die de film uitstraalt. Het doet nog het meest denken aan andere horrorfilms uit de jaren tachtig zoals ‘Fright Night’, ‘The Toxic Avenger’ en sommige Tim Burton films.

Dit gegeven, gecombineerd met de politiek incorrecte humor, maakt dat ‘Elvira, Mistress of the Dark’ beantwoordt aan dezelfde omschrijving die voor menig b-film gebruikt zal zijn: “shoddy, evil and a bit of a nuisance for the sophisticated audience”, of te wel krakkemikkig, kwaadaardig en een plaag voor publiek met een verfijnde smaak. Maar dat is toch het soort entertainment dat wij willen zien!?

Joost Hoedemaeckers