Eyes of Laura Mars (1978)

Regie: Irvin Kershner | 104 minuten | thriller | Acteurs: Faye Dunaway, Tommy Lee Jones, Brad Dourif, Rene Auberjonois, Raul Julia, Frank Adonis, Lisa Taylor, Darlanne Fluegel, Rose Gregorio, Bill Boggs, Steve Marachuk, Meg Mundy, Marilyn Meyers, Gary Bayer, Mitchell Edmonds, Michael Tucker, Jeff Niki, Toshi Matsuo, John E. Allen, Anna Anderson, Deborah Beck, Jim Devine, Hanny Friedman, Winnie Hollman, Patty Oja, Donna Palmer, Sterling St. Jaques, Rita Tellone, Kari Page, Dallas Edward Hayes, John Randolph Jones, Al Joseph, Gerald M. Kline, Sal Richards, Tom Degidon, Paula Lawrence, Joey R. Mills, John Sahag, Hector Troy

Als de uitdrukking ‘tussen kunst en kitsch’ ergens van toepassing op is, is het op ‘Eyes of Laura Mars’. Een bonte cast van grote namen en modellen uit de wereld van mode en fotografie acteert in een verhaal dat even grotesk als aantrekkelijk is. Veel vrouwelijk schoon, wat verdwaalde nichten, discomuziek en overacteren zijn de sleutelwoorden. Aanrader voor iedereen die eens iets anders wil zien.

Faye Dunaway (‘Bonnie and Clyde’) is vermaard fotografe Laura Mars, die veel bekijks trekt met haar opvallende werk. Dunaway maakt flitsende foto’s van bloedmooie vrouwen op plekken waar een misdaad heeft plaatsgevonden of een ongeluk is gebeurd. Om het af te toppen voegden de schrijvers van ‘Eyes of Laura Mars’, waaronder John Carpenter (‘Halloween’), aan het verhaal toe dat Dunaway soms visioenen krijgt van vrouwen die het slachtoffer worden van een moordende maniak. Voeg de discoklanken, een rechercheur (Jones) die eruit ziet als een yup, een homoseksuele impresario en acteren dat soms pijn doet aan de ogen aan toe en je hebt een wonderbaarlijke film.

‘Eyes of Laura Mars’ ademt in ieder geval alles uit van eind jaren zeventig. Zo beschikt de hoofdpersoon over paranormale gaven, een talent dat regelmatig in deze tijd als thema opduikt in films als De Palma’s ‘Carrie’ of Boormans’s deel twee van ‘The Exorcist’. Daarnaast was disco in 1978 helemaal je van het. ‘Eyes of Laura Mars’ speelt zich dan ook af in New York, waar Andy Warhol’s Studio 54 dè plek was waar je moest zijn en coke werd gebruikt alsof het gratis was. De modewereld was in deze dagen onbereikbaar voor Jan met de Pet, in tegenstelling tot tegenwoordig. Die ‘afstand’ in de film zorgt ervoor dat de gebeurtenissen zich af lijken te spelen in een gesloten universum van modellen, fotografen, seks, vreugde en verdriet.

Dunaway’s keuze om mee te doen aan ‘Eyes of Laura Mars’ is opvallend. In de jaren voor ‘Eyes’ groeide ze uit tot een van de grootste actrices van Hollywood, dus waarom ze besloot mee te doen aan een film met zo’n prettige desorganisatie blijft een raadsel. Soms zie je Dunaway’s acteertalent, dat helaas wordt afgewisseld met amateuristisch geneuzel. Haar sprekende gezicht en sexy uitstraling staan natuurlijker buiten kijf. Een jonge Tommy Lee Jones is haar tegenspeler en ook zijn rol is tweeledig. Enerzijds doet hij het goed, met name wanneer hij aanpapt met Dunaway, maar het probleem is dat hij niet lijkt op een echte New Yorkse rechercheur. Jones lijkt meer op een professor van een universiteit of een yup met een riant penthouse bij Central Park.

Je kunt zeggen dat ‘Eyes of Laura Mars’ een aparte film is. Benamingen als ‘trashy’, ‘kitscherig’ of ‘vooruitstrevend’ voldoen ook. De vele, mooie modellen, die hun leven niet zeker zijn, zijn een lust voor het oog. Het verhaal is vergezocht, soms bizar, maar spannend genoeg om het einde af te wachten. Het acteren is bij tijd en wijlen onvoldoende of overdreven, maar op de ene of andere manier past het helmaal bij de film. Tussen kunst en kitsch? Oordeel zelf.

Robbert Bitter

Waardering: 3

Bioscooprelease: 16 november 1978