From Dusk Till Dawn (1996)
Regie: Robert Rodriguez | 104 minuten | actie, fantasie, horror, thriller | Acteurs: Harvey Keitel, George Clooney, Quentin Tarantino, Juliette Lewis, Ernest Liu, Salma Hayek, Cheech Marin, Danny Trejo, Tom Savini, Fred Williamson, Michael Parks, Brenda Hillhouse, John Saxon, Marc Lawrence, Kelly Preston
‘From Dusk Till Dawn’ opent met een scène, die duidelijk van de hand van Quentin Tarantino komt (Tarantino schreef het scenario voor deze film). Sterke one-liners en de broertjes Seth en Richard Gecko (George Clooney en Quentin Tarantino) maken een spetterende entree. Als kijker ga je onbewust wel een vergelijk trekken met de dialogen tussen Vincent Vega en Jules Winnfield (John Travolta en Samuel L. Jackson) of Pumpkin (Tim Roth) en Honey Bunny (Amanda Plummer) in ‘Pulp Fiction’. Ook die dialogen zijn van dezelfde kwaliteit.
Zoals vaker bij Quentin Tarantino en Robert Rodriguez bevat ook ‘From Dusk Till Dawn’ meerdere verhaallijnen, die weer samenkomen op een bepaald punt. Na de introductie van de broertjes Gecko, die een bank hebben beroofd, volgt die van pastoor Jacob Fuller (Harvey Keitel), zijn zoon Scott (Ernest Liu) en dochter Kate (Juliette Lewis), die samen in een camper rondreizen door Amerika. De personages worden met minder spektakel gebracht, maar ook nu weer met scherpe dialogen. De confrontatie tussen de beide partijen kan niet uitblijven. De gebroeders Gecko dwingen de pastoor en zijn kinderen hen over de grens naar Mexico te smokkelen en nemen hun toevlucht tot de toplessbar Titty Twister, waar ze meer voor hun kiezen krijgen dan ze verwachten. De fantastische dialogen en one-liners worden uitstekend gebracht door een cast, die we vaker zien in films van Rodriguez en Tarantino. De acteerprestaties zijn allemaal dik in orde, maar George Clooney en Quentin Tarantino stelen toch wel de show. Al mag het optreden van Salma Hayek (als de danseres Santanico Pandemonium met slang) er ook zijn. Zij zorgt ervoor dat een zaal met ruige bikers haar met open mond aanstaart. Deze scène is dan ook overbekend.
Zoals een schilder een herkenbare stijl van schilderen heeft, hebben de filmmakers ook hun eigen stijl. Zo zien we van Quentin Tarantino zijn bekende voetshots (Richie en Katie in de camper en de scène waarin Richie bier drinkt van de voet van Santanico Pandemonium). Ook een kofferbakscène is aanwezig. Wat betreft Robert Rodriguez herkennen we natuurlijk zijn Mexicaanse inbreng, zoals bij ‘Desparado’ en ‘El Mariachi’, maar ook de manier waarop de explosies plaatsvinden.
De vampieren (want de Titty Twister blijkt bevolkt door deze bloedzuigers) zijn overigens uitstekend voorzien van make-up, maar hebben groen bloed. Dit komt ‘onrealistisch’ over, maar voor de Amerikaanse filmkeuring was dit min of meer noodzakelijk. Naast de actie- en horrorelementen heeft ‘From Dusk Till Dawn’ ook veel humor in zich. Dit komt terug in de dialogen maar ook in de actiescènes. Een goed voorbeeld is de transformatie van Sex Machine (Tom Savini) in een vampier.
‘From Dusk Till Dawn’ is een film die van alles wat heeft en laat zich daardoor niet gemakkelijk in één hokje duwen. De filmmakers hebben de perfecte balans gevonden en dat maakt van deze film een must see.
Lodi Meijer
Waardering: 4
Bioscooprelease: 4 juli 1996