Gremlins (1984)

Regie: Joe Dante | 106 minuten | komedie, fantasie, horror | Acteurs: Zach Galligan, Phoebe Cates, Hoyt Axton, Frances Lee McCain, Judge Reinhold, John Louie, Keye Luke, Don Steele, Scott Brady, Dick Miller, Arnie Moore, Susan Burgess, Corey Feldman

Wat zijn films als deze toch een genot om te bekijken. Voor een tiener uit die rare jaren tachtig is ‘Gremlins’ een prachtig stukje nostalgie. Maar ook voor de kijker van nu is deze griezelkomedie een feest om te zien. Het is één van de weinige griezelfilms die behalve echt griezelig dus ook echt grappig is. Een klassieker in zijn genre. Want wie kent inmiddels niet de naam Gizmo, of roept bij het zien van zijn afbeelding niet meteen: Gremlins!! Of je de film nu voor het eerst zag in 1984 of twintig jaar later, het maakt niet uit. Gizmo ontroert nog altijd en zijn nakomelingen, de echte Gremlins, zorgen nog altijd voor afgrijzen.

Als Billy de opgedragen regels overtreedt breekt de hel los in dit vredige Amerikaanse dorpje. Het verhaal speelt zich af tijdens de dagen voor kerst, en is daarmee ook eigenlijk stiekem een klassieker onder de kerstfilms. Door velen wordt deze film dan ook vaak met veel plezier bekeken tijdens de kerstdagen. Het typische kleine Amerikaanse dorpje vol met sneeuw en versierd met de nodige bonte kerstversieringen draagt zeker bij aan de kerstsfeer in deze rolprent.

Grote vraag bij deze hoeveelheid sneeuw is natuurlijk waarom de Gremlins, die zich vermenigvuldigen door in aanraking te komen met water, dit niet doen als ze door de sneeuw rennen. Diezelfde vraag kun je stellen bij een van de leukste scènes uit de film. De vele honderden Gremlins bezetten een bioscoop, genieten van de tekenfilm van Sneeuwwitje en zingen luidkeels mee….onder het genot van diverse stevige glazen bier. Ook die nattigheid kan zeker geen kwaad. Maar goed, het is aan de bekende kniesoor om zich daar aan te storen.

De scène in de bioscoop is dus niet het enige moment wat op de lachspieren werkt. Gizmo zorgt zelf, zoals gezegd, voor de vertederende glimlach. Het kattenkwaad dat zijn nakomelingen uithalen is, hoe griezelig ook, regelmatig reden tot veel plezier. Of ze nu dronken zijn in een café, breakdansen, als kinderkoor voor de deur kerstliedjes zingen of potloodventer spelen. De kwajongensachtige streken zorgen iedere keer weer voor veel hilariteit.

Deze film is gemaakt nog voor het grote tijdperk van de computeranimaties in de filmwereld. Met die gedachte is dit resultaat van Joe Dante al helemaal een kunstwerk. De Gremlins zijn perfect gemaakt met de primitieve technieken uit midden jaren tachtig. Meteen rijst dan de vraag of ze er met de huidige computertechnieken misschien zelfs wel minder echt en minder griezelig hadden uitgezien. Met die wetenschap is deze film waarschijnlijk op het juiste moment gemaakt en daarmee ook een tijdloze klassieker geworden.

Redactie Cinemagazine

Waardering: 5

Bioscooprelease: 13 december 1984