Hedwig and the Angry Inch (2001)
Regie: John Cameron Mitchell | 89 minuten | drama, komedie, romantiek, musical, muziek | Acteurs: John Cameron Mitchell, Michael Pitt, Miriam Shor, Stephen Trask, Theodore Liscinski, Rob Campbell, Michael Aronov, Andrea Martin, Ben Mayer-Goodman, Alberta Watson, Gene Pyrz, Karen Hines, Max Toulch, Maurice Dean Wint, Ermes Blarasin
‘Hedwig and the Angry Inch’ is een bijzondere rockopera die menigeen gezien de setting niet direct zal aanspreken. Dat is in eerste instantie niet zo vreemd: de heldin van het verhaal heeft nauwelijks overeenkomsten met het gros van de wereldbevolking. Toch blijkt haar levensgeschiedenis een prima basis voor een meeslepend verhaal te zijn, waarbij de zoektocht naar liefde en vooral, jezelf, centraal staat.
De cast heeft hart en ziel in de produktie gestopt, en het is de combinatie van dit krachtige acteerwerk, een geweldige soundtrack die in geen enkele cd-verzameling mag ontbreken, en de visuele pracht die het tot een uitermate geslaagde film maakt. Deze titel hoort zonder meer in het rijtje ‘The Wall’ en ‘Tommy’ thuis. Scriptschrijvers John Cameron Mitchell en Stephen Trask hebben elkaar ontmoet in het vliegtuig naar New York. Het klikte direct tussen de twee heren. Stephen vertelde John van zijn band ‘Cheater’. John ging naar een optreden en was positief verrast over de compleetheid van de nummers. Stephen wilde graag met John samenwerken en John gaf aan iemand nodig te hebben voor een rock-theaterproductie met een echte band.
Op 29 juli 1994 zag Hedwig in de vorm van een try-out voor het eerst het levenslicht in een travestietenclub Squeezebox in New York. Normaliter bestaat een travestietenact uit het zingen van covers, maar deze keer werd het publiek getrakteerd op een verhaal met eigen songs. Het verhaal, over het zoeken naar liefde en jezelf, heeft een hoog herkenbaarheidsgehalte. Het publiek reageerde dan ook enthousiast. Met de hulp van David Binder en Peter Askin (beiden als respectievelijk producent en regisseur en bekend uit het Off Broadway circuit) slaagden Mitchell en Trask erin om een lijn aan te brengen in de drie onderdelen waaruit ‘Hedwig’ bestaat, namelijk stand-up comedy met goedkope grappen, de muziek van Stephen Trask en een aangrijpend liefdesverhaal. Het verhaal is gebaseerd op ervaringen en ontmoetingen, die John gedurende zijn leven heeft gehad. Als zoon van een militair heeft hij nooit een echt thuis gehad. Zo heeft zijn vader in de periode 1984-1988 als commandant van de Amerikaanse troepen in Berlijn gediend. De personages Hansel, Tommy Gnosis en Luther hebben veel raakvlakken met die periode. Uiteindelijk wordt op 14 februari 1998 in de Riverview Hotel voor de eerste keer ‘Hedwig and the Angry Inch’ als rockopera opgevoerd. Na tien maanden en zeven shows per week hield John het voor gezien en werd de show met understudy’s voortgezet. Nu de show zo succesvol bleek te zijn werden de rechten opgekocht om het verhaal verfilmen. De filmmaatschappij wilde dit echter alleen als John de hoofdrol zou spelen. Daarnaast bleek John al gauw de enige geschikte kandidaat te zijn om de regie te voeren. Hierdoor legde hij de lat erg hoog en nam de druk van buitenaf alleen maar toe. Zeker omdat hij een beperkt budget had en weinig tijd kreeg om dit alles te realiseren.
Zo wordt Miriam Shor weer gecast om de rol van Yitzhak op haar te nemen. Zij was bij de toneelversie ook van de partij om bij de zang van John te ondersteunen. Een vrouwenstem leent zich hier immers meer voor dan een mannenstem. Aangezien zij de echtgenoot van Hedwig is, is zij als man verkleed. Verder werden locaties voor meerdere scènes gebruikt. Met handige trukjes werden decors vaker ingezet. Kostuums werden gemaakt van oude kleren, die af en toe zelfs bij het Leger des Heils werden opgehaald. Alles werd uit de kast gehaald om de kosten te drukken. Het levensverhaal van Hedwig wordt in delen verteld. De verschillende hoofdstukken worden afgebakend met een liedje, handgemaakte animatie of een combinatie hiervan. De animatie is door zijn eenvoud van hoog niveau. Met enkele ogenschijnlijk simpele pennestreken komen de figuurtjes tot leven. Stephen Trask, die verantwoordelijk is voor de muziek en teksten, schreef als eerste het nummer ‘Origin of Love’, dat gebaseerd is op het boek ‘Symposium’ van Plato. Dit nummer is één van de hoogtepunten uit de film en soundtrack. Het is Stephen gelukt om in de film een grote diversiteit aan muziekgenres te verwerken. Zo is er een goede balans tussen de rustige en heavy nummers. Naast het goede acteerwerk van John Cameron Mitchell zelf valt Michael Pitt als Tommy Gnosis te loven voor zijn acteerprestatie. Hij geeft op gevoelige wijze inhoud aan het personage en de karakterontwikkeling die deze ondergaat. Hun samenspel komt erg natuurlijk over.
‘Hedwig and the Angry Inch’ viel op diverse belangrijke filmfestivals in de prijzen: zo ontving de regisseur in Berlijn een Teddy, ontving hij voor zijn vertolking van Hedwig een Golden Globe nominatie en werd de film op Sundance tot publiekslieveling gedoopt. Onvergetelijke film.
Lodi Meijer
Waardering: 4
Bioscooprelease: 14 maart 2002