Het monster van Parijs – Un monstre à Paris (2011)

Regie: Bibo Bergeron | 90 minuten | animatie, avontuur, komedie, fantasie, muziek | Nederlandse stemmencast: Birgit Schuurman, Coen Swijnenberg, Sander Lantinga | Originele stemmencast: Mathieu Chedid, Vanessa Paradis, Gad Elmaleh, François Cluzet, Ludivine Sagnier, Julie Ferrier, Bruno Salomone, Sébastien Desjours, Philippe Peythieu

‘The Road to El Dorado’ (2000), ‘Shark Tale’ (2004), ‘Flushed Away’ (2006), ‘Bee Movie’ (2007) – de Fransman Eric ‘Bibo’ Bergeron heeft al aardig wat grote animatiefilms op zijn palmares staan. Soms schreef hij mee aan het scenario, dan weer maakte hij deel uit van de art department en zo af en toe nam hij plaats op de regiestoel. Maar altijd opereerde hij onder de vleugels van DreamWorks. ‘Het monster van Parijs’ (2011) is de eerste film die hij op eigen houtje maakte. Met dank aan geld van Belgische investeerders, die het (mede) mogelijk maakten om de film in 3D op te nemen. De oorspronkelijke Franse versie van ‘Het monster in Parijs’ werd onder anderen ingesproken door Vanessa Paradis, Ludivine Sagnier en François ‘Intouchables’ Cluzet; in Nederland en Vlaanderen verschijnt een nagesynchroniseerde versie met de stemmen van onder anderen Sander Lantinga, Coen Swijnenberg en Birgit Schuurman.

Het verhaal speelt zich af in het Parijs van 1910, dat te kampen heeft met heftige overstromingen. Het monster uit de titel wordt per ongeluk gecreëerd door de twee vrienden Emile en Raoul, als ze bij het post bezorgen het lab van een excentrieke wetenschapper induiken en met poeders en drankjes experimenteren. Daarbij veranderen ze een apenvlo in een gigantisch gevaarte. Zo heeft het toch al geteisterde Parijs er nóg een probleem bij. Terwijl de stedelingen in rep en roer zijn, ziet de aan grootheidswaanzin lijdende politiechef Maynott zijn kans schoon om de held uit te hangen en zo zijn kansen op het burgemeesterschap te vergroten. Zangeres Lucille is als enige niet vang voor het monster, zeker niet als ze ontdekt dat hij een groot zangtalent is en geen vlieg kwaad doet. Samen met Emile en Raoul probeert ze het monster, dat ze Francoeur noemt, uit de klauwen van de meedogenloze Maynott te houden.

De animaties in ‘Het monster in Parijs’ zien eruit om door een ringetje te halen. De sfeerschets van het Parijs van het begin van de twintigste eeuw, met zijn imposante gebouwen en karakteristieke voertuigen, is indrukwekkend. De Franse hoofdstad leent zich natuurlijk goed voor dergelijke artistieke sfeerschetsen, dat zagen we al eerder in animatiefilms als ‘Ratatouille’ (2007) en ‘A Cat in Paris’ (2011). In 3D komt het imposante karakter van Parijs nóg beter tot zijn recht. Bergeron weet er zijn geheel eigen draai aan te geven. Ook de personages zijn creatief vormgegeven. In dat licht bezien is het jammer dat de film inhoudelijk enigszins tekortschiet. De figuurtjes zijn vrij eendimensionaal en het verhaal is chaotisch en onevenwichtig. ‘Het monster in Parijs’ lijkt met de Franse slag te zijn gemaakt; vele losse eindjes worden niet of niet op de juiste manier aan elkaar geknoopt. Gelukkig maken de aanstekelijke liedjes – die gelukkig wél evenwichtig gedoseerd worden – veel goed. Al is het verwarrend, met name voor jonge kijkers, dat de liedjes niet vertaald zijn naar het Nederlands.

Het verhaal mag dan nogal wat mankementen vertonen, ‘Een monster in Parijs’ heeft genoeg pluspunten over om toch een positief eindoordeel te verdienen. De aanstekelijke muziek, schitterende animaties en een charmante uitstraling geven ‘Het monster van Parijs’ het voordeel van de twijfel. Zeker voor jonge kijkertjes is deze film een klein feestje.

Patricia Smagge

Waardering: 3

Bioscooprelease: 20 juni 2012
DVD- en blu-ray-release: 25 oktober 2012