The Boss (2016)

Regie: Ben Falcone | 98 minuten | komedie | Acteurs: Melissa McCarthy, Kristen Bell, Peter Dinklage, Ella Anderson, Tyler Labine, Kathy Bates, Cecily Strong, Mary Sohn, Kristen Schaal, Eva Peterson, Timothy Simons, Aleandra Newcomb, Annie Mumolo, Presley Coley, Ben Falcone, Margo Martindale, Michael McDonald

Eddie Murphy, Jim Carrey, Ben Stiller, Adam Sandler, Steve Carell; er zijn genoeg mannelijke komische acteurs die een film kunnen dragen. Of je nou fan van ze bent of niet, deze mannen hebben star power genoeg om de ene hoofdrol na de andere te spelen in vehikels die speciaal voor hen gecreëerd worden. Hun vrouwelijke tegenhangers zijn een stuk zeldzamer. Tina Fey en Kristen Wiig doen het heel aardig, maar dé meest in het oog springende comédienne op het witte doek is toch wel Melissa McCarthy. Ze viel al op in haar rol als Sookie in de tv-serie “Gilmore Girls”, maar haar grote doorbraak forceerde ze als Megan Price in ‘Bridesmaids’ (2011). Sindsdien is ze steeds vaker te zien in films, en worden er steeds vaker komedies rond haar persoontje opgebouwd. McCarthy deinst niet terug voor fysieke grappen, zet zichzelf zonder problemen voor schut en draait haar hand niet om voor grofgebekte oneliners. Soms werkt dat, zoals in de spionagekomedie ‘Spy’ (2015), maar soms slaat ze de plank stevig mis, zoals met ‘Tammy’ (2014), een film waarvoor ze samen met haar echtgenoot Ben Falcone het scenario schreef, en die Falcone ook regisseerde. Dat ‘The Boss’ (2016) ook door het echtpaar geschreven en geregisseerd werd, is dan ook een voorbode dat deze film niet tot McCarthy’s beste werk gerekend kan worden…

Michelle Darnell (Melissa McCarthy) is een typische self-made miljonair, waar ze in de VS dol op zijn. Gehard door de talloze afwijzingen van pleeggezinnen uit haar jeugd, is ze over lijken gegaan om te zijn waar ze is: de nummer 47 op de lijst van rijkste Amerikaanse vrouwen. De wereld hangt aan haar voeten en alles wat ze doet verandert in goud, tot ergernis van haar ex en rivaal Renault (Peter Dinklage, de schaamte voorbij). Hij lijkt het nog steeds niet te kunnen verkroppen dat ze bij hem weg is en neemt wraak door haar aan te geven wegens handel met voorkennis. Michelle belandt in de bak en raakt al haar bezittingen kwijt. Wanneer ze de gevangenis mag verlaten, komt ze erachter dat al haar vroegere vrienden haar de rug hebben toegekeerd. In totale wanhoop klopt ze aan bij haar vroegere assistente Claire (sympathieke rol van Kristen Bell) en haar twaalfjarige dochter Rachel (Ella Anderson), die haar schoorvoetend op de slaapbank laten logeren. Michelle is vastberaden terug te keren aan de top, om een lange neus te kunnen maken naar iedereen die haar heeft laten vallen. Als ze meegaat naar de scoutingclub van Rachel komt ze ineens op een lumineus idee: de koekjesverkoop van de scouting naar haar hand zetten. Met de verrukkelijke huisgemaakte brownies van Claire meent ze een gat in de markt te hebben gevonden. Maar haar gigantische ego en de demonen uit haar verleden zitten een wederopstanding van de ooit zo succesvolle zakenvrouw ernstig in de weg.

Met Michelle Darnell heeft Melissa McCarthy een karakteristiek doch eendimensionaal typetje gecreëerd: met haar korte, roodgeverfde haar, hoog opgetrokken coltruien en kragen en vooral haar keiharde onderhandelingsstrategie is ze een vrouw die nergens voor terugdeinst. Met haar achtergrond als veelvuldig afgewezen weeskind proberen McCarthy en Falcone hun hoofdpersonage van de nodige back story te voorzien, maar het is allemaal wel erg clichématig. Natuurlijk zie je van ver aankomen dat er een moment komt dat Michelle zich geen raad weet met de genegenheid van haar nieuwe ‘familieleden’ Claire en Rachel, dat ze te dichtbij komen. Het hele verhaal en alle personages staan in dienst van de humor. De grappen pakken echter niet allemaal even sterk uit. Hilarisch ongemakkelijk is de scène waarin McCarthy en Bell elkaars voorgevel staan te betasten, en de knokpartij tussen de brave meisjes van de scouting (én hun moeders) is zó bizar dat het goed uitpakt. Maar daar hebben we ongeveer wel de geslaagde komische scènes mee gehad. Verder is het vooral veel fysieke komedie, waarvan we inmiddels wel weten dat McCarthy dat kan. Geintjes over haar volle figuur, grove oneliners in een ongemakkelijke setting, en tegen het einde nog de nodige seksgrappen; we hebben het allemaal al zo vaak gezien. Voor een film die het echt moet hebben van zijn humor, is dit bij lange na niet voldoende. Wat ook zo frustrerend is, is dat fijne acteurs als Bell, Dinklage, Kathy Bates en Margo Martindale wegkwijnen in marginale rollen; dit is de grote Melissa McCarthy-show en dat zullen we weten ook. Geen enkele acteur zal haar de loef afsteken.

Het is dat McCarthy dit compleet om haar draaiende vehikel nog een beetje op de been houdt met haar onmiskenbare charisma, anders was dit niemendalletje al helemaal niet door te komen. Maar zelfs als je fan bent van McCarthy kun je deze weinig verheffende komedie beter links laten liggen en ‘Spy’ of ‘Bridesmaids’ nog een keer opzetten.

Patricia Smagge

Waardering: 2

Bioscooprelease: 21 april 2016
DVD- en blu-ray-release: 24 augustus 2016