The Ring – Danielle Steel’s The Ring (1996)

Regie: Armand Mastroianni | 180 minuten | drama, oorlog, romantiek | Acteurs: Nastassja Kinski, Michael York, Rupert Penry-Jones, Carsten Norgaard, Tim DeKay, Alessandro Nivola, Linda Lavin, James Sikking, Jon Tenney, Elizabeth Barondes, Leslie Caron, Paula Bacon, Julie Cox, Stephen Fisher, Marinel Fitzsimons, Kenneth Haigh, Paula Hamilton, Nigel Hastings, Jack Hedley, Marta Hrachovinová, Paulette Ivory, Ilene Kreshka, Leigh Lawson, Geno Lechner, Kaki Lucius, Mirek Lux, Jean Marsh, Jack May, Lloyd Moss, Arnost Neufeld, David Shaeffer, Sheila Allen

Danielle Steel (1947) is een van Amerika’s succesvolste auteurs. Vooral in eigen land is haar werk mateloos populair; haar dramatische romans voor een breed publiek staan er onafgebroken in de bestsellerlijsten. Tussen 1973 en 2002 schreef ze maar liefst 55 boeken, waarvan er inmiddels 22 werden bewerkt voor televisie. In haar boeken – vertaald in 28 talen en gelezen in maar liefst 47 landen – voeren passie, drama en familiebanden de boventoon. Haar inspiratie haalt Steel vooral uit haar eigen leven, dat wegleest als een roman. Als telg van het Löwenbrau-geslacht en dochter van een Portugees diplomaat weet ze als geen ander welke persoonlijke drama’s zich af kunnen spelen in de hogere kringen. Daarnaast is ze maar liefst vijf keer getrouwd geweest en pleegde haar depressieve adoptiezoon in 1997 zelfmoord. Ook die persoonlijke drama’s verwerkte ze in haar boeken. Steel krijgt veelal de kritiek dat ze veredelde damesromannetjes schrijft. Haar werk wordt inderdaad voornamelijk door vrouwen gelezen en hoogstaande literatuur is het allerminst, maar het is bewonderenswaardig dat de schrijfster er niet voor terug deinst om zware thema’s als incest, zelfmoord en de Holocaust in haar verhalen te verwerken.

‘The Ring’ (het boek uit 1980 werd in het Nederlands vertaald tot ‘De Ring van de Hartstocht’) speelt zich voor het grootste deel af in het Duitsland van tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hoofdpersoon is de jonge Ariana von Gotthard (Nastassja Kinski), de dochter van een bankier wiens moeder een jaar of tien eerder – bij het aantreden van Hitler als bondskanselier – zelfmoord pleegde. De Von Gotthards geven onderdak aan de joodse Max Thomas (Tim DeKay), maar wanneer de nazi’s hem op het spoor komen, moet hij vluchten. Ariana en haar broer Gerhard (Rupert Penry-Jones) zorgen ervoor dat Max ongezien weg kan vluchten naar Zwitserland, maar brengen daarmee zichzelf ook in de problemen. Vader Walmar (Michael York) neemt eerst Gerhard mee naar de Zwitserse grens en belooft Ariana terug te komen om haar ook in veiligheid te brengen. Maar hij komt niet terug en Ariana wordt opgepakt door de nazi’s, die haar mishandelen en opsluiten. Tussen al die bruten is gelukkig ook een officier die het beste met haar voor heeft. Deze Manfred von Tripp (Carsten Norgaard) neemt haar in huis en de twee worden verliefd. Kort nadat ze getrouwd zijn en vlak voordat de oorlog is afgelopen, komt hij echter op tragische wijze om het leven. Ariana, die niemand meer heeft, besluit op zoek te gaan naar haar vader en broertje, waarvan ze altijd nog hoop heeft dat ze leven. Als ze hen niet kan vinden besluit ze in Amerika een nieuw leven te beginnen.

Zoals je kunt verwachten van een Danielle Steel-verfilming, staat ‘The Ring’ (1996) bol van het lief en leed, waarbij voor het drama en de tragiek van de personages benadrukt wordt. Het leed van Ariana von Gotthard wordt zelfs zo breed uitgemeten dat er twee delen voor nodig zijn, die gezamenlijk maar liefst 180 minuten bestrijken. Het eerste (én beste) deel concentreert zich op de jaren tijdens de oorlog en de periode kort daarna, het tweede deel volgt Ariana in de jaren dat ze draad van haar leven weer probeert op te pakken nadat ze haar grote liefde is verloren. Het verhaal zit – hoewel overdreven melodramatisch – in principe goed in elkaar en dat is voor een belangrijk deel te danken aan de interessante historische context waarin het geplaatst is. Niet alleen worden de wandaden van de Holocaust aangekaart, ook de anti-Duitse sentimenten van na de oorlog passeren de revue. Ariana zit als Duitse in een moeilijke positie; hoewel ze nooit heeft gesympathiseerd met de nazi’s wordt ze door buitenstaanders vanwege haar afkomst wel als een boeman gezien. ‘The Ring’ had best door kunnen gaan voor oorlogsdrama, al had de editor dan nog wel even flink in dit drie uur durende epos mogen snijden en de balans in de gebeurtenissen mogen herstellen (een periode van acht maanden wordt eindeloos uitgerekt, terwijl de 25 jaar die erop volgen gewoon worden overgeslagen). Dit is echter een Danielle Steel-verfilming, dus die overdosis sentiment en romantiek hóórt er wel een beetje bij. ‘The Ring’ hangt eigenlijk teveel van toevalligheden aan elkaar om écht serieus genomen te worden als film.

Dat neemt niet weg dat dit, zeker voor veel vrouwen, heerlijk tijdverdrijf is. Er wordt goed geacteerd, vooral door Nastassja Kinski, die met Carsten Norgaard een natuurlijke chemistry heeft. Michael York komt zeer oprecht over als de bezorgde en sympathieke vaderfiguur en ook het korte maar goede optreden van veterane Leslie Caron is interessant. Het is jammer dat niet álle keuzes van de casting niet goed zijn uitgevallen. Sommige acteurs hebben zo’n typische ’tv-film-kop’. Maar het meest in het oog springende voorbeeld waarmee de plank wordt misgeslagen is Elizabeth Barondes als een 25-jarige studente, terwijl ze zeker tien jaar ouder is dan dat. Ook jammer is dat de afdeling make-up bij het ouder maken van de personages denkt er met wat grauwere make-up en grijze plukken (gezichts-) haar weg te komen… Samenvattend kun je zeggen dat ‘The Ring’ brengt wat je ervan kunt verwachten; zwaar melodrama met oneindig veel ups en downs, romances en gebroken harten. Hou je van het betere zwijmelwerk en lig je er niet wakker van dat de realiteit hier en daar een beetje uit het oog wordt verloren? Ga er dan maar eens lekker voor zitten, want dan is dit absoluut jouw film!

Patricia Smagge