88 Minutes (2007)

Regie: Jon Avnet | 110 minuten | actie, drama, thriller | Acteurs: Al Pacino, LeeLee Sobieski, Alicia Witt, Amy Brenneman, William Forsythe, Deborah Kara Unger, Benjamin McKenzie, Neal McDonough, Leah Cairns, Stephen Moyer, Christopher Redman, Brendan Fletcher, Michael Eklund, Kristina Copeland, Tammy Hui, Victoria Tennant, Michal Yannai, Paul Campbell, Brenda McDonald, Carrie Genzel, Kaj-Erik Eriksen, Heather Dawn, Julian Christopher, Tim Henry, Brad Turner, Michael Adamthwaite, Jean Montanti, Timothy Paul Perez

Iedereen is het er wel over eens dat Al Pacino een van de beste acteurs is van de afgelopen veertig jaar. Met klassiekers als ‘The Godfather’ (1972), ‘Serpico’ (1973), ‘The Godfather Part II’ (1974) en ‘Dog Day Afternoon’ (1975) op je palmares kun je ook bijna niet meer stuk. Het is bijna een verrassing dat Pacino van zijn acht Oscarnominaties er maar eentje (voor ‘Scent of a Woman’ uit 1992) wist te verzilveren. Of hij de komende jaren alsnog een tweede Oscar binnen zal halen is nog maar de vraag. De laatste écht goede film die hij maakte was ‘The Insider’ uit 1999. Daarna volgde enkele redelijke geslaagde films als ‘Insomnia’ (2002) – hoewel die inferieur is aan het Noorse origineel van Erik Skjoldbjærg uit 1997 – maar ook regelrechte flops als ‘S1m0ne’ (2002), ‘People I Know’ (2002) en ‘Two for the Money’ (2005). Nu probeert Pacino het met de actiethriller ’88 Minutes’, maar ook die film werd matig ontvangen. Sterker nog, de film werd nooit in de bioscopen uitgebracht en belandde direct in de videotheken.

Jack Gramm (Al Pacino) is een succesvol forensisch psychiater en universitair docent. Hij heeft de FBI geholpen bij het opsporen van de seriemoordenaar Jon Forster (Neil McDonough), die door de jury veroordeeld is tot de doodstraf. Jon beweert dat het proces niet eerlijk is verlopen, omdat Jack een getuige, de zus van één van de slachtoffers, zou hebben overgehaald om tegen hem te getuigen. Op de avond van de executie wordt Jack gebeld door iemand die hem vertelt dat hij nog maar 88 minuten te leven heeft. Ondertussen loopt er een nieuwe seriemoordenaar rond die precies dezelfde methode gebruikt als Jon Forster. Met de hulp van zijn ex-vrouw Shelley Barnes (Amy Brenneman), FBI-agent Frank Parks (William Forsythe) en de ambitieuze studente Kim Cummings (Alicia Witt), gaat Jack op zoek naar de moordenaar. Deze zoektocht leidt hem naar een paar studenten met problemen, een bewaker op de campus en een vrouw met wie hij één nacht het bed heeft gedeeld.

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen; ’88 Minutes’ is in alle opzichten een tegenvallende film. De middelmatigheid die dit werkje uitstraalt komt ook niet uit de lucht vallen als je je bedenkt dat de regie in handen is van Jon Avnet, in wiens oeuvre de hoogtepunten de weinig verheffende films ‘Fried Green Tomatoes’ (1991) en ‘Up Close and Personal’ (1996) zijn. Het scenario is van de hand van Gary Scott Thompson, wiens belangrijkste wapenfeiten de scripts van ‘Hollow Man’ (2000), ‘The Fast and the Furious’ (2001) en het vervolg daarop uit 2003 zijn. ’88 Minutes’ is typisch zo’n film die heel wat belooft maar die beloftes vanaf de eerste minuut al niet waar blijkt te kunnen maken. In de eerste plaats barst het verhaal van de toevalligheden en plotgaten. Belangrijke vragen, bijvoorbeeld het waarom van die hele wraakactie waar Jack de dupe van is, worden nooit beantwoord. Toegegeven, de film heeft zo z’n spannende momenten, maar we hebben het allemaal al eens eerder – en vooral béter – gezien. De race tegen de klok, de wraakacties, de grote groep potentiële verdachten; het is niets nieuws onder de zon. Daar komt nog eens bij dat de oplettende kijker na ongeveer een uur al wel doorheeft wie de geheimzinnige persoon is die Jack bedreigt. En als er iets is wat een thriller kan verpesten dan is dat het wel.

Op papier heeft deze film een interessante cast waarvan je mag verwachten dat ze een goede prestatie neerzet. Maar in de praktijk pakt het helaas niet zo uit in ’88 Minutes’. Pacino speelt op de automatische piloot en loopt er ongeïnteresseerd bij. De film lijkt voor hem louter een aardige manier om een extra zakcentje te verdienen. Het scenario heeft bovendien te weinig diepgang om echt met Jack Gramm mee te kunnen leven. Het enige wat duidelijk wordt is dat deze zestiger verbazingwekkend jonge vrouwen aan de haak weet te slaan en dat hij op z’n tijd wel een borrel lust. Het lijkt bovendien wel alsof het hem allemaal maar koud laat, zo rustig blijft hij onder alle dreigtelefoontjes die hem ten deel vallen. Maar hoe matig Pacino ook is, hij steekt – qua prestatie dan – nog altijd torenhoog uit boven zijn tegenspelers. Vooral LeeLee Sobieski (‘The Wicker Man’, 2006) is tenenkrommend slecht. Maar ook Alicia Witt (‘Vanilla Sky’, 2001), Amy Brenneman (‘Heat’, 1995), William Forsythe (‘City by the Sea’, 2002) en Neal McDonough (‘Minority Report’, 2002) halen niet hun gebruikelijke niveau.

Wie deze film gezien heeft snapt waarom ’88 Minutes’ zowel in de Verenigde Staten als aan deze kant van de oceaan nooit de bioscopen heeft gehaald. Echt slécht is dit werkje van Jon Avnet niet, maar de doorgewinterde thrillerliefhebber zal er absoluut niet warm of koud van worden. Eigenlijk is alles ondermaats; het acteerwerk, het script en de regie. Het meest vervelende is nog dat de geloofwaardigheid ver te zoeken is. En zelfs de allergrootste fans van Al Pacino zullen moeten toegeven dat deze levende acteerlegende een uitgebluste en gelaten indruk maakt. Zijn naam wekt misschien hoge verwachtingen, maar die worden in deze film absoluut niet waargemaakt. Stel je dus maar niet teveel voor van deze thriller, dan kan het alleen maar meevallen…

Patricia Smagge