A Christmas Wish – The Great Rupert (1950)
Regie: Irving Pichel | 87 minuten | komedie, familie | Acteurs: Jimmy Durante, Terry Moore, Queenie Smith, Frank Orth, Tom Drake, Sara Haden, Chick Chandler, Jimmy Conlin, Rupert the squirrel, Hugh Sanders, Don Beddoe, Candy Candido, Clancy Cooper, Harold Goodwin, Frank Cady, Lester Dorr, Frank Marlowe, Torben Meyer, Irving Pichel, Harry Strang
Elk zichzelf respecterend kerstverhaal heeft op de een of andere manier van doen met armoede. Over mensen die gelukkig zijn met dat kleine beetje dat ze hebben. Zo ook ‘A Christmas Wish’ (1950) – ook bekend als ‘The Great Rupert’. Tot zo ver is er niets bijzonders aan deze film. Wie eens een nadere blik werpt op dit werkje constateert dat er echter wel iets aparts is aan ‘A Christmas Wish’. Een kleine maar cruciale rol is namelijk weggelegd voor… een dansende eekhoorn! Deze door stop-motion technieken geanimeerde pluizige vriend is eigenlijk een circusartiest. Maar wanneer blijkt dat de grote bazen geen brood zien in deze Rupert en zijn trainer Joe (een aandoenlijke Jimmy Conlin), blijkt hij over een filantropische inslag te beschikken die uitstekend aansluit bij de kerstgedachte.
Op dezelfde dag dat Joe uit zijn armetierige huisje wordt gezet en Rupert vrijlaat in de natuur, arriveert de familie Amendola (Jimmy Durante als de vader, Queenie Smith als de moeder en Terry Moore als dochter Rosalinde) in de stad om werk te zoeken. Ooit waren ze bekend als de menselijke piramide, maar die tijd ligt inmiddels ver achter hen. Ze lopen Joe tegen het lijf, die hen vertelt van zijn woning die nu te koop staat. Dat laten ze zich niet twee keer vertellen. Maar de Amendola’s hebben ook geen rooie cent en de nukkige, krenterige huisbaar Mr. Dingle (Frank Orth) wil snel geld zien. Toevallig is Rupert, die het leven tussen de wilde, ongeciviliseerde eekhoorns maar niks vond, teruggekeerd in het warme, vertrouwde huisje. Wanneer hij Mrs. Amendola’s smeekbede voor een beetje geld om nieuwe schoenen voor dochter Rosalinde te kunnen kopen hoort, bedenkt deze hyperintelligente eekhoorn een list. Aan de andere kant van de muur, in het huis van de familie Dingle, heeft hij een flinke smak geld gevonden. Iedere keer wanneer Mrs. Amendola een gebed uitspreekt laat hij de biljetten naar beneden dwarrelen. De Amendola’s geloven dat hun gebeden echt beantwoord worden, maar de fiscus en de politie gaan al gauw op onderzoek uit. Want waar halen die armoedzaaiers ineens zoveel geld vandaan…?
‘A Christmas Wish’ werd geproduceerd door George Pal, die ook verantwoordelijk was voor ‘The Time Machine’ (1960) en ‘The War Of The Worlds’ (1953) en in zijn tijd bekend stond vanwege zijn vooruitstrevende special effects. In deze film valt vooral de dansende eekhoorn op. Een absolute bezienswaardigheid rond 1950, maar in de 21e eeuw doet het allemaal wat amateuristisch aan (vergelijk Rupert maar eens met Stuart Little). De film riekt bij vlagen ook naar oubolligheid, maar er wordt leuk in geacteerd (met name door allround entertainer Durante) en het verhaal op zich is van alle tijden. Net als de veel bekendere kerstklassieker ‘It’s a Wonderful Life’ (1946) van Frank Capra is dit een universeel verhaaltje met als motto ‘eerlijk zullen we alles delen’, waarin krenterige types worden afgestraft. Mr. Amendola deelt het geld dat hij op een wonderlijke wijze verkrijgt met tientallen noodlijdende ondernemers in de stad, terwijl Mr. Dingle het allemaal voor zichzelf wil houden. Uiteindelijk is de eerste natuurlijk beter af, want in dit soort verhaaltjes wordt de moraal er altijd behoorlijk dik opgelegd. Daar is ‘A Christmas Wish’ geen uitzondering op. Ook in de ontluikende romance tussen Rosalinde en Peter Dingle (Tom Drake) keert deze moraal terug; liever een armoedzaaier met een hart van goud dan een rijke stinkerd die je weer afdankt als hij genoeg van je heeft.
De een beetje in vergetelheid geraakte film ‘A Christmas Wish’ doet wellicht gedateerd aan maar heeft zeker z’n charme. Leuk voor wie rond de feestdagen eens wat anders wil zien dan geijkte films als ‘Home Alone’ (1990), ‘Scrooged’ (1988) of ‘It’s a Wonderful Life’. Niet alles in deze film komt even goed uit de verf en de moraal ligt er meters dik bovenop, maar wie daar niet te lang bij stilstaat en de oprechtheid van de makers ziet, zal een ouderwets knus kerstavondje hebben. Al is één keer kijken is meer dan genoeg.
Patricia Smagge