Aloners – Honja saneun saramdeul (2021)

Recensie Aloners CinemagazineRegie: Hong Seong-eun | 91 minuten | drama | Acteurs: Jeong Da-eun, Seo Hyun-woo, Jeong-hak Park, Gong Seung-Yeon

Jina (Gong Seung-Yeon) is de topmedewerker bij een belbureau van een creditcardmaatschappij. Na een gebruikelijke werkdag keert ze terug naar haar appartement, waar ze een solitair en eentonig bestaan leidt. Het liefst vermijdt Jina elke vorm van menselijk contact. Haar vader probeert haar regelmatig op te bellen, maar ze negeert altijd zijn telefoontjes. Op een dag wordt haar routine echter onderbroken wanneer haar buurman dood wordt aangetroffen. Jina is diep geschokt. Ze sprak nauwelijks met haar buurman, die zij normaal gesproken uitsluitend als een hinderpaal ervaarde. Toch zet zijn dood Jina aan om te reflecteren, en dan vooral over haar eigen leven.

‘Aloners’, een Zuid-Koreaanse speelfilm van debuterend regisseur Hong Seong-eun, laat zich het best typeren als een karakterdrama over het toenemend aantal mensen dat er de voorkeur aan geeft om geïsoleerde levens te leiden. We maken dit fenomeen mee door de ogen van Jina, uitstekend vertolkt door actrice Gong Seung-Yeon. Jina spendeert haar tijd het liefst online of naar het kijken van tv-programma’s. Vrienden heeft ze niet. De enige vorm van contact komt voort uit haar werk, maar ook deze verstandhoudingen zijn slechts spaarzaam. Op kantoor zou ze als topmedewerker een mate van vermaardheid horen te genieten. Toch is dat niet zo. Jina stoot mensen hard van zich af. Ze is geen kwaad persoon, maar ze beschikt simpelweg niet over de cognitieve vaardigheden om sociaal te zijn.

Tijdens de speelduur van ‘Aloners’ leren we diverse dingen over Jina. Zo heeft ze enige tijd geleden haar moeder verloren, een gebeurtenis die zij nooit goed heeft kunnen verwerken. Haar vader probeert voortdurend contact met haar op te nemen, maar dit heeft geen enkel resultaat. Met haar bazin heeft Jina een onderkoelde, doch begripvolle band; zij delen in de lunchpauzes vaak een sigaret met elkaar, al dan niet in complete stilte. Vriendjes lijkt Jina niet te hebben. De enige vorm van direct contact komt voort uit een nieuwe stagiaire, aan wie Jina noodgedwongen de fijne kneepjes van het vak hoort bij te brengen. De conversaties tussen deze twee personages zijn moeizaam, doch aandoenlijk.

Met ‘Aloners’ heeft Hong Seong-eun een subtiele en volwassen film gemaakt. De thematiek is niet bepaald baanbrekend, maar de sfeer en karakters zijn zonder meer goed vormgegeven. Ook qua budgetbeperkingen (dit blijft een speelfilmdebuut) verdient ‘Aloners’ een pluim. Er wordt goed gebruik gemaakt van de geringe locaties en ook het camerawerk is dik in orde. Het is nog iets te vroeg om te voorspellen of Hong Seong-eun kan worden toegevoegd aan de inmiddels lange reeks van spraakmakende en succesvolle regisseurs uit Zuid-Korea (denk Bong Joon-Ho, Park Chan-Wook of Lee Chang-Dong), maar dit is absoluut een stap in de goede richting. Een debuut om trots op te zijn.

Len Karstens

Waardering: 3.5

Speciale vertoning: CinemAsia Film Festival 2022