Ant-Man and the Wasp: Quantumania (2023)
Regie: Peyton Reed | 124 minuten | actie, avontuur | Acteurs: Paul Rudd, Evangeline Lilly, Jonathan Majors, Kathryn Newton, Michelle Pfeiffer, William Jackson Harper, Katy M. O’Brian, Bill Murray, Michael Douglas, Corey Stoll, Randall Park, David Bertucci, Clément Osty
Naar aanleiding van de kosmische avonturen als Ant-Man bij de Avengers, schreef Scott Lang (Paul Rudd) het autobiografische “Look out for the Little Guy!”. Het is een absolute bestseller en de kleine man geniet van de grote aandacht. Echter voor iedere held is het gevaarlijk om op de lauweren te rusten. Het derde deel in de Ant-Man filmserie is niet voor niks de introductie van fase vijf in het Marvel Cinematic Universe (MCU) waarin de Multiverses en Quantum Realms je om de oren vliegen. Het gaat van supersonisch door de tijd naar subatomisch door de ruimte. Van je suikerklontje tot aan hele melkwegstelsels, en ja zelfs tijdlijnen, het MCU confisqueert alles en iedereen.
Eindelijk is Scott, held tegen wil en dank, herenigd met zijn dochter Cassie (Kathryn Newton) die inmiddels achttien jaar oud is. Nadat de mierenman samen met de Avengers Thanos heeft verslagen, hangt hij de mantel liever aan de wilgen. Hij wil zoveel mogelijk tijd met familie doorbrengen en voorlopig geen onnodige risico’s nemen. Zijn idealistische dochter vindt het teren op oud succes en risico’s vermijden maar slap als je eigenlijk de goede zaak in het hier en nu kan helpen.
De surrogaatopa van Cassie, de industrieel en wetenschapper met pensioen Hank Pym (Michael Douglas), is verzot op de wetenschappelijke interesses van de getalenteerde Cassie en geeft haar daarom meer vrijheid dan vader Scott. Dat heeft grote gevolgen wanneer Cassie een deur opent naar de Quantum Realm en het samengestelde gezin, inclusief omafiguur Janet Dyne (Michelle Pfeiffer) en de vriendin van Scott, Hope Dyne (Evangeline Lilly), erin worden gezogen. Opgesplitst belanden ze in een subatomisch universum waar tijd en ruimte geen vat hebben (en waarvoor regisseur Peyton Reed Star Wars fanservice niet onder stoelen of banken steekt). Vooral oma Janet is erdoor uit haar doen. Eerder zat de voormalige Wasp dertig jaar vast in de Quantum Realm en heeft ze dochter Hope nooit verteld waarom ze in alle toonaarden zwijgt over wat ze daar heeft meegemaakt.
De bazen van het MCU smullen ervan om de juiste poppetjes op de juiste plek te installeren. Paul Rudd is wederom laconiek knullig en waggelt door alle creatieve hachelijkheid heen alsof het een zondagse wandeling betreft. Jonathan Majors is indrukwekkend als de grote slechterik Kang The Conqueror en verdient, net als Thanos, een verschrikkelijke toekomst. De bijrollen en extra’s hebben de meeste lachers op hun hand waaronder ‘M.O.D.O.K’ (Corey Stroll) en een wandelende pudding. Daarnaast toont het optreden van Bill Murray als Krylar, de Lando Calrissian van de Quantum Realm, hoe bijdehand en irritant grappig de acteur nog altijd is. Al deze sidekick humor past natuurlijk als gegoten bij de Disney-formule en heeft regisseur Reed goed afgekeken bij Taika Waititi’s ‘Thor’ en James Gunns ‘Guardians of The Galaxy’.
Na twee ietwat truttige Ant-Man films, waarin vooral de humor de inboedel redt en het visueel spektakel nogal tam oogt, komt filmmaker Peyton Reed, zover je kan spreken van filmauteurs binnen het MCU, met zijn beste Marvelproductie tot nu toe. Deze keer lijkt het moederbedrijf ook echt uit te pakken met het budget voor de goedlachse Scott. Alles is groter en meer buitenaards, in dit geval binnenaards, dan de vorige twee delen. Ook maakt de relatief compacte speelduur van twee uur de manische plot en de emotionele uitwerking van de familieperikelen prettig behapbaar. De hele onderneming kan je het best opsommen als een degelijke familiesoap met ruimteoperette in James Gunn-stijl en een beetje Waititi meligheid. Kortom, specialiteiten van het huis.
Roy van Landschoot
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 15 februari 2023