Anton Corbijn – Geen Stil Leven (2000)
Regie: Dirk Jan Roeleven | 51 minuten | documentaire
Onder veel internationale beroemdheden staat hij bekend als ‘die lange slungelige Nederlander’. Het gaat om fotograaf Anton Corbijn. In ‘Anton Corbijn – Geen Stil Leven’ vertellen bekenden van Corbijn over hun ervaringen met de Nederlandse kunstenaar. En dat het hier inderdaad niet om een stil leven gaat, typeert U2 frontman Bono in de documentaire misschien wel het beste. ‘Corbijn leeft in de lucht’. ‘De meeste tijd brengt hij door in vliegtuigen’. Volgens Bono is het typisch Nederlands om van hot naar her te rennen. ‘Hij zou eens wat vaker nee moeten zeggen’. Tussendoor geeft de kunstenaar aan de hand van een aantal foto’s zelf commentaar op zijn loopbaan. Zittend tussen zijn beste werk vertelt Corbijn behoedzaam en kalm zijn verhaal.
De makers van deze documentaire hebben een scala aan bekende en minder bekende personen bereid gevonden hun anekdotes en ervaringen over Corbijn te delen. Het noemen van zijn naam opent klaarblijkelijk deuren die voor andere gesloten blijven. Het zegt iets over zijn status.
De camera volgt Corbijn tijdens zijn werk. Ook daar accepteren internationale beroemdheden de aanwezigheid van de cameraploeg. Het typeert de documentaire, die het vooral moet hebben van deze bijzondere momenten. Zo zien we Herman Brood in zijn atelier aan het werk, maken we een intieme ontmoeting met Metallica drummer Lars Ulrich mee, krijgen we een kijkje in de keuken van bijzondere foto shoots, maar zien we bovenal een welbespraakte Bono de documentaire aan elkaar praten.
‘Anton Corbijn – Geen Stil Leven’ intrigeert omdat het uitersten in beeld brengt. Zien we Corbijn eerst nog aan het werk tijdens een erotische fotoshoot, op het andere moment zijn we bij zijn ouders thuis aan de keukentafel en geeft Dominee Anton Corbijn senior zijn visie op het verhalende werk van zijn zoon. ‘Anton Corbijn – Geen Stil Leven’ kent qua verloop en samenstelling een parallel met het gevarieerde leven dat de fotograaf leidt. Hoogtepunten wisselen elkaar af met momenten van Nederlandse nuchterheid en dus doet de documentaire haar naam eer aan.
Deze documentaire biedt ruimte voor veel lof over het werk van Corbijn, maar ook voor kritiek van derden. Bijvoorbeeld over zijn beginperiode en samenwerking met het blad Oor. Zijn betere foto’s passeren de revue, maar ook de foto’s waarbij critici hun vraagtekens zetten ontbreken niet. Samensteller en regisseur Dirk Jan Roeleven zorgde daarmee voor een prettige balans.
‘Anton Corbijn – Geen Stil Leven’ is een mooie mogelijkheid om het grootste werk van Corbijn te leren kennen en een glimp op te vangen van de nuchtere persoon achter de fotograaf.
Tjeerd Kooistra