Aznavour, le regard de Charles (2019)

Regie: Marc di Domenico, Charles Aznavour | 76 minuten | documentaire, biografie, muziek | Met: Charles Aznavour, Maurice Biraud, Édith Piaf, Evelyne Plessis, Lino Ventura | Verteller: Romain Duris

In 1948 kreeg de Franse zanger Charles Aznavour een 16mm-filmcamera van Édith Piaf, De camera ging overal mee naartoe, en tot 1982 schoot hij vele rollen vol. Aznavour filmde altijd en overal. Zoals we weten, overleed hij in 2018 op 94-jarige leeftijd. Een paar maanden voor zijn dood, bekeek Aznavour het materiaal met regisseur Marc di Domenico, en besloot er een film van te maken.

‘Aznavour, le regard de Charles’ is het plakboek van een lange carrière, gevat in persoonlijke observaties met een camera. Wie de eerste beelden ziet, van een druk Picadilly Circus of Vietnamese paalwoningen, ziet een getalenteerd filmer met oog voor beweging. Het beeldmateriaal moet overweldigend zijn geweest in omvang, een mer à boire voor een documentairemaker c.q. biograaf. Te mooi om te laten liggen, al heeft de verteller van het levensverhaal het enige perspectief.

Vanwege de diversiteit en kwaliteit van de beelden, en de noodzaak van een voice-over (in dit geval van topacteur Romain Duris), is deze film nauwelijks overdone te noemen. Aznavour heeft een bijzonder oog voor emigranten; heimwee is een essentieel onderdeel van de film en van zijn muziek. ‘Regard de Charles’ is zijn particuliere levensverhaal.

De ontheemde Aznavours, een in Georgië geboren Armeen en een in Turkije opgegroeide Armeense, arriveerden in Frankrijk na voettochten door Europa die in dit tijdvak nog door vluchtelingen worden gemaakt. Op doorreis naar Amerika vestigden zij zich in Parijs, waar Charles werd geboren. Artistieke ouders, die Aznavour al in de jaren veertig het theater in hielpen.

Collega Piaf zorgde al snel voor de doorbraak; Charles werd de Franse Frank Sinatra, en zou tot kort voor zijn dood blijven optreden. Aznavour blijkt tevens een documentair filmer met een gemiste roeping, en een respectvolle begeleiding op hoge leeftijd van een contemporain filmmaker kon hem helpen. Is het een vorm van ghostwriting? Wellicht, maar wat boeit het.

Jan-Kees Verschuure

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 15 juli 2021