Azuloscurocasinegro (2006)
Regie: Daniel Sánchez Arévalo | 105 minuten | drama | Acteurs: Quim Gutiérrez, Marta Etura, Raúl Arévalo, Antonio de la Torre, Héctor Colomé, Eva Pallarés, Manuel Morón, Ana Wagener, Roberto Enríquez, Marta Aledo, Carmen Arévalo, Alba Gárate, José Luis López Vázquez, Natalia Mateo, Daniel Muriel, Joaquín Notario, Alex ODogherty, José Sacristán, Julián Villagrán
Hoewel het misschien wat ver gaat om van een Armada te spreken, zien we de laatste jaren opvallend veel Spaanse kwaliteitsfilms de Nederlandse bioscopen binnenvaren. Naast de hoogwaardige producties van vlaggenschip Almodóvar konden we genieten van pareltjes als ‘Mar Adentro’, ‘La vida que te espera’, ‘Los lunes al sol’ en ‘Te doy mis ojos’. Daarnaast was er een aantal zeer behoorlijke debuten, waarvan vooral ‘Piedras’ en ‘Tapas’ in positieve zin opvielen. De film met de vlotte titel ‘Azuloscurocasinegro’ is opnieuw een Spaans debuut en dat maakt dus al bij voorbaat nieuwsgierig.
In ‘Azuloscurocasinegro’ volgen we de jonge Jorge, een hoogopgeleide conciërge die zijn werk combineert met de zorg voor zijn hulpbehoevende vader. We maken uitgebreid kennis met de mensen in zijn omgeving: zijn oudere broer Antonio en diens nieuwe vriendinnetje Paula, zijn jeugdliefde Natalia en zijn beste vriend Israel die soms Sean wordt genoemd omdat hij op Sean Penn denkt te lijken. Gedurende de 105 minuten die ‘Azuloscurocasinegro’ duurt, gebeurt er van alles in de levens van die personages, maar die gebeurtenissen zijn te leuk, dramatisch of verrassend om er hier meer van te verklappen.
Met dit debuut bewijst Daniel Sánchez Arévalo zich niet alleen als bekwaam regisseur maar vooral als eminent scenarist. Hoewel de film meerdere verhaallijnen kent, lopen die lijntjes opvallend soepel in elkaar over, waarbij de afwisseling van drama en humor nagenoeg perfect is. Bovendien heeft Arévalo er een handje van de kijker te prikkelen met het kortstondig achterhouden van informatie. De personages zijn daarbij redelijk uitgediept en omdat ze elk zo hun karakteristieke kenmerken bezitten (zoals het dodelijk sexy beugeltje van de mooie Natalia), bezitten ze ruim voldoende geloofwaardigheid.
Hoewel dit debuut qua toon en inhoud wel wat lijkt op het eerder genoemde ‘Tapas’, pakt ‘Azuloscurocasinegro’ nog net iets sterker uit. De grappen zijn iets grappiger, het drama is wat dramatischer en de personages zijn stuk voor stuk geloofwaardiger. Helaas is het overkoepelende liefdesverhaal niet bijster origineel en houdt de film ook altijd iets vrijblijvends over zich. Maar wie dat laatste op het gebruikelijke gezeur van een recensent wil schuiven, heeft in dit geval groot gelijk. Prima debuut.
Henny Wouters
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 17 mei 2007