Baise-Moi (2000)

Regie: Virginie Despentes, Coralie Trinh Thi | 73 minuten | drama, thriller | Acteurs: Raffaëlla Anderson, Karen Bach, Delphine MacCarty, Lisa Marshall, Ouassini Embarek, Céline Beugnot, Adama Niane, Christophe Claudy Landry, Tewfik Saad

Gewelddadig, expliciet, choquerend, gruwelijk, de verboden film, geweerd uit vele bioscopen, ruig en barbaars, pornografisch, afschuwelijk, te expliciet gebruik van drank en drugs etc. etc.

Dit zijn slechts enkele van de reacties die de Franse film ‘Baise Moi’ (Neuk Mij) oproept. Terecht? Ten dele, inderdaad, het geweld in de film is erg heftig en expliciet en de seksscènes gaan zo ver dat ze eigenlijk thuis horen in een pornofilm, maar om nu te zeggen dat deze film verboden zou moeten worden gaat wel erg ver.

De eveneens Franse film ‘Irréversible’ opent met een geweldsscène die je echt bijna letterlijk doet kotsen en een latere scène waarin Monica Bellucci wordt verkracht in een tunneltje is vele malen weerzinwekkender dan welke scène dan ook in ‘Baise Moi’.

Wat deze film anders maakt is het feit dat het een vrouwenfilm is en dan niet in de zin van voor vrouwen. De film is gemaakt door twee vrouwen en gebaseerd op het gelijknamige boek van regisseuse Virginie Despentes en het verhaalt over twee vrouwen. Als de film gewoon door een man was gemaakt en het ging over twee mannen die deze dingen deden, was er vast niet zoveel ophef ontstaan. Wat natuurlijk ook meedroeg aan de sensatie tijdens het uitkomen van deze film zijn de toenmalige professies van de hoofdrolspeelsters, ze waren namelijk allebei werkzaam als pornoactrices.

Dan de film zelf, Nadine (Karen Bach) en Manu (Raffaëlla Anderson) zijn twee jonge vrouwen die een uitzichtloos bestaan hebben in een grauwe buitenwijk van een grote stad.

Voor beiden neemt hun leven tegelijkertijd, maar afzonderlijk van elkaar, een dramatische wending. Manu wordt verkracht en Nadines enige vriend wordt vermoord. Wanneer de beide vrouwen elkaar bij toeval tegen het lijf lopen hebben ze allebei al hun eerste moord gepleegd. Ze besluiten samen verder te gaan en dit is het begin van één grote explosie van seks, drugs en geweld. Ze nemen hierbij wraak op alles en iedereen en vooral mannen moeten het ontgelden, in eerste instantie zijn zij de aanstichters van al het kwaad dat hen is aangedaan.

De film is met een hand-held camera opgenomen en dat geeft je als kijker het gevoel dat je bovenop de gebeurtenissen zit, de shots zijn rauw en puur en omdat je tijdens de seksscènes alles, maar dan ook echt alles ziet, komt de film erg realistisch over.

De soundtrack van de film is erg goed, voornamelijk Franse underground muziek die uitstekend past bij de brute in-your-face scènes van ‘Baise Moi’.

Mooi is de scène waarin ze allebei hun eerste moord plegen, er wordt constant geswitched tussen Nadine en Manu en de vrolijke muziek op de achtergrond geeft het geheel een surrealistisch tintje.

Het acteerwerk is goed te noemen, Bach en Anderson zijn natuurlijk geen rasactrices, maar ze komen vrij overtuigend over, ze zetten op goede wijze twee fatalistische, niets en niemand ontziende vrouwen neer.

Ten tijde van de film waren Bach en Anderson allebei werkzaam in de porno-industrie, Raffaëlla Anderson schijnt hier nu mee gestopt te zijn en probeert het tegenwoordig als serieuze actrice. Met Karen Bach is het minder goed afgelopen, na ‘Baise Moi’ heeft ze in nog twee pornofilms gespeeld en heeft in het echt gedaan wat haar aan het eind in de film niet lukt, ze pleegde zelfmoord, op 28 januari 2005, slechts 32 jaar oud.

‘Baise Moi’ choqueert en intrigeert, het is een nihilistische roadmovie, eigenlijk een soort Franse versie van ‘Thelma & Louise’, maar dan anders.

Hendrik Dijkhuis

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 16 november 2000