Black Panther: Wakanda Forever (2022)

Recensie Black Panther: Wakanda Forever CinemagazineRegie: Ryan Coogler | 161 minuten | actie, avontuur | Acteurs: Lupita Nyong’o, Letitia Wright, Danai Gurira, Winston Duke, Florence Kasumba, Angela Bassett, Tenoch Huerta, Martin Freeman, Richard Schiff, Dominique Thorne, Michaela Coel, Mabel Cadena, Florence Kasumba, María Mercedes Coroy, Isaach De Bankolé, Alex Livinalli, Shiquita James

Het overlijden van acteur Chadwick Boseman in 2020, die de Black Panther in de eerste film over het titelpersonage speelde, werpt een lange schaduw over ‘Wakanda Forever’. Tijdens de pre-productie van het vervolgdeel is er zelfs sprake geweest dat regisseur Ryan Coogler en andere cast- en crewleden niet meer wilden werken aan dit verhaal vanwege het grote verlies. Uiteindelijk hebben de meesten van hen zich alsnog met volle overgave vastgebeten in het nieuwe epische avontuur van deze Marvelheld.

Na de dood van koning T’Challa (Boseman) doen de stamleiders van Wakanda onder leiding van koningin Ramona (Angela Bassett) er alles aan om het gebroken land te beschermen tegen allerlei vijanden van buiten. Want ondanks de nationale rouw vanwege de dood van haar zoon T’Challa houden andere landen zich allesbehalve in bij hun zoektocht naar vibranium, een soort supermetaal (het schild van Captain America is er onder meer van gemaakt). Met superieure technologie achten de Wakandanen zich vooralsnog veilig achter hun grenzen. Echter dan verschijnt Namor, de koning van het onderzeese rijk Tālocān, ten tonele. In de context van de strijd van Wakanda tegen de rest van de wereld doet deze gehaaide schurk Koningin Ramona en prinses Shuri een duivels voorstel. Terecht vraagt Shuri zich af wat haar broer had gedaan.

Het stormachtige ‘Wakanda Forever’ is het koninklijke sluitstuk op Fase 4 van de MCU, de opmaat naar de Multiverse Sage, en de opvolger van de Infinity Sage, dat zich zal openbaren in het komende decennium. Niet te vergeten bevat deze fase ook talloze tv-series waaronder ‘The Falcon and the Winter Soldier’ (2021) en ‘Ms. Marvel’ (2022) die moederbedrijf Disney op de streamingdienst etaleert. Mits je de eerste ‘Black Panther’ (2018) en een aantal andere MCU films hebt gezien, is Cooglers uit de kluiten gewassen vervolgdeel goed te volgen. Maar om bepaalde specifieke zaken van Fase 4, veelal terloopse zijpaadjes, te snappen, moet je onmiskenbaar meer verorberen dan alleen de megaspektakels in de bioscoop. Precies waar Marvel de kijker wil hebben.

De wereld van Wakanda imponeert evenveel als in het eerste deel. Echter de troebele vormgeving van Namors onderwaterwereld mist best zwier voor zo’n machtig rijk. Hoewel het duidelijk een tegenhanger moest zijn van de karakteristieke bovenwereld, heeft het weinig kaas gegeten van de dynamiek en, wellicht kwalijker, de epische verbeelding van de waterscènes in de DC equivalent, ‘Aquaman’ (James Wan, 2018). Overigens komt het isolationisme van Wakanda en Namors rijk egoïstisch over in tijden van globale crisissen. Tegelijkertijd is dit juist in tijden van grote onzekerheid emotioneel goed invoelbaar.

Wie precies T’Challa opvolgt als Black Panther is weinig verrassend. De wijze waarop diegene de zware mantel invult, heeft dan wel weer een interessant rafelrandje. Alleen jammer dat de makers die transformatie ietwat moeten afraffelen doordat een Marvel film zoals gewoonlijk zoveel zijpaden moet bewandelen. Onder de streep voelt ‘Wakanda Forever’ daarom te veel bijeengesprokkeld om de kijker te kunnen wegblazen. Ook mogen MCU (en DC) producers eens stoppen met een speelduur van ongeveer drie uur gelijk te stellen aan hoe gewichtig het publiek het allemaal wel niet moet vinden.

Roy van Landschoot

Waardering: 3

Bioscooprelease: 9 november 2022