Blind Flight (2003)
Regie: John Furse | 97 minuten | drama | Acteurs: Ian Hart, Linus Roache, Bassem Breish, Mohamad Chamas, Brian Devlin, Stephen Don, Dany El Khoury, Lynn Farleigh, Ziad Lahoud, Aine Ni Mhuiri, Nayef Rashed, Linus Roache, Paddy Rocks, Calum Whyte
‘Blind Flight’ is gebaseerd op een waargebeurd verhaal en de boeken die de twee gevangenen naderhand schreven over hun belevenissen: Keenan’s ‘An Evil Cradling’ en McCarthy’s ‘Some Other Rainbow’.
Regisseur Furse raakte na de vrijlating van Keenan in 1990 en McCarthy in 1991 gefascineerd door het verhaal en wist Keenan te overtuigen zijn ervaringen voor een film te gebruiken. Keenan was mede verantwoordelijk voor het screenplay en McCarthy was script consultant. Met een beperkt budget werd er gedraaid en door het ontbreken van de traditionele spanningsbogen is de film heel authentiek geworden en wordt er nergens een “Hollywood” sausje over de gebeurtenissen gegoten. Sterker nog, er zijn amper gebeurtenissen. Het grootste deel van de film zitten, liggen of praten de twee mannen alleen maar – zonder daarmee intensiteit of de betrokkenheid van de kijker te verliezen. Dit komt voor het grootste deel op het conto van de twee hoofdrolspelers: Ian Hart en Linus Roache. Beiden hadden al eerder laten zien uitstekend te kunnen acteren: Hart als een zeer innemende John Lennon in ‘Backbeat’ (1994) en Roache in ‘Priest’ (1994) en als Robert F. Kennedy in het verder matige ‘RFK’ (2002). Hier spelen ze alletwee, om maar eens een cliché te gebruiken, de sterren van de hemel. Hun wanhoop, hun isolatie, maar ook hun vriendschap en overlevingsdrang weten ze overtuigend over te brengen.
Als kijker word je meegenomen naar de verschillende cellen waar ze worden vastgehouden, omdat er verder niets getoond wordt van de wereld om hen heen. Af en toe is er een shot te zien van hoe het gebouw waar ze vastgehouden worden er van buiten uitziet of de camera volgt de auto of de vrachtwagen als ze verplaatst worden naar de volgende gevangenis. Van de familie van beide mannen is alleen McCarthy’s moeder te zien, als de gijzelnemers het tweetal een videoband laat zien met haar emotionele oproep om haar zoon vrij te laten. Het is ook een emotioneel moment in de film, waar de emoties wel voelbaar zijn, maar nooit klef of sentimenteel worden. De band die tussen Keenan en McCarthy ontstaat, is vooral merkbaar in hun ogen en hun ironische opmerkingen tegen elkaar. De meest expliciete uiting is de omhelzing die ze elkaar geven als ook McCarthy wordt vrijgelaten.
‘Blind Flight’ zit vol met goede scènes die het leven van de gevangenen weergeeft, zonder dat er clichés over het gevangenisleven de kop opsteken. Eén van de mooiste momenten is als Keenan een groene kever oppakt, die op zijn rottende fruit zit en daarna gebiologeerd de schaal optilt en toekijkt naar het leven dat er op het fruit rondkruipt.
Opvallend is ook dat er geen politieke stellingname plaatsvindt. Keenan refereert wel vaak aan de situatie die hij in Ierland wilde ontsnappen, met protestanten en katholieken en Engelsen, die zijn land bezetten (een reden dat hij McCarthy in het begin niet echt mag), maar er wordt geen waardeoordeel uitgesproken over de gijzelneming en de motieven erachter. Alleen aan het begin is de toenmalige premier Margaret Thatcher te zien, die zegt dat Groot-Brittanië niet onderhandelt met terroristen, omdat dat alleen maar meer terrorisme teweeg zal brengen. Hoewel er zeker een actuele dimensie is, worden er nergens parallellen getrokken met de wereld na 9/11 en dat is wel zo verfrissend.
Hans Geurts