Blue Movie (1971)

Regie: Wim Verstappen | 88 minuten | drama | Acteurs: Hugo Metsers, Carry Tefsen, Kees Brusse, Ursula Blauth, Ine Veen, Helmert Woudenberg, Marijke Boonstra, Bruni Heinke, Bill van Dijk, Wim de Meyer, Johan te Slaa, Etha Coster, Monique Smal, Kaja Knies, Mimi Kok, Ina Wallet, Jan Mey, Wim Poncia, Henno Eggenkamp, Arlette Lohmeier, Dieter Geissler

Het zal in de jaren na de seksuele revolutie niet veel moeite gekost hebben een seksfilm met een serieus tintje te bedenken. De flats in de Bijlmer, Amstelveen en Zoetermeer moeten in die jaren hebben gezinderd van de geilheid. Laat die camera’s maar draaien.

Soft porno of maatschappijkritiek? Zeg het maar … Feit is dat ‘Blue Movie’ vanuit beide gezichtspunten een matige indruk achterlaat. De vrijscènes zijn vaak gestileerd en houterig en de opgeklopte geilheid – is Michael soms de enige potente man op de flat? – maakt elk goed voornemen van de schrijvers bij voorbaat ongeloofwaardig. Die goede voornemens – lees: visie of plot – zijn sowieso op zijn Hollands verpakt: een beetje schamperen op softe sociaal werkers en suffe huwelijksmoraal; buren die elkaar met kopjes suiker tegenkomen op de galerij. De film is daardoor flink gedateerd – al kan je dat van porno natuurlijk moeilijk beweren.

De ‘maatschappijkritiek’ moet komen uit de niet-seksueel actieve hoek van de doorsneeflat: van buurman professor Cohn (Kees Brusse), die de apen superieur acht aan de mens en meent dat gelijkheid voor middelmaat zorgt. Een cultuurpessimist dus. De filmmakers zetten daar echter weinig tegenover, behalve het feit dat Michael het met Cohns vrouw Marianne (Ursula Blauth) doet. ,,De vorige generatie was misschien preuts; deze is hypocriet”, oreert de professor over de erfgenamen van de seksuele revolutie. Hij zou wel eens gelijk kunnen hebben.

Is het dan allemaal kommer en kwel met ‘Blue Movie’? Reclasseringsambtenaar Eddie (Helmert Woudenberg) is om verdrietig van te worden en hij heeft het al zo moeilijk met het op het rechte pad houden van ‘zedendeliquent’ Michael. Hugo Metsers houdt zich nog waardig en Carry Tefsen weet de camera goed te vinden. Aan het eind van de film wordt ze ook nog eens ‘assistente van een ‘dokter’, als Michael orgastische tupperwareparty’s gaat organiseren. En alleen al voor die nieuwbouwwijken met jaren-zeventigmeubels (waaronder een zeegroene opblaasbank) moet deze film in het archief blijven.

Gelukkig loopt het toch nog goed af met Michael. Hij vindt een vrouw met gezinsaspiraties (Ine Veen). Maar eerst nog even naakt met haar voor de camera’s.

Jan-Kees Verschuure

Waardering: 2

Bioscooprelease: 30 september 1971