Botched (2007)
Regie: Kit Ryan | 90 minuten | actie, horror, komedie | Acteurs: David Heap, Alan Smyth, Stephen Dorff, Sean Pertwee, Igor Chistol, Greg Jeloudoy, Jamie Foreman, Russel Smith, Bronagh Gallagher, Norma Sheahan, Gene Rooney, Jaime Murray, Hugh OConor, Geoff Bell, Zak Maguire, Edward Baker-Duly, Luke Hayden
Ivan de Verschrikkelijke… de eerste Russische tsaar die er in de 16e eeuw niet tegenop zag om hardhandig te werk gaan bij het regeren van zijn land. In de huidige tijd heeft Ivan ook nog wat nazaten rondlopen. Op zich niet veel mis mee, maar het is alleen wat minder dat ook die er de nodige onfrisse praktijken op nahouden.
En het zit crimineel Ritchie toch al niet zo mee: heeft hij net een stel diamanten weten te stelen bij een veiling, raakt zijn vluchtauto betrokken in een ongeluk en wordt hij direct daarna door een andere auto geschept. De diamanten raakt hij ook kwijt en om het verlies goed te maken moet hij een kostbaar voorwerp uit een gebouw stelen. Dat het altijd nog erger kan merkt hij wanneer hij met twee medecriminelen en een handvol gijzelaars vast komt te zitten op de 13e verdieping van het gebouw waar hij te maken krijgt met een paar van Ivans gestoorde nazaten. Helaas voor Ritchie en zijn lotgenoten hebben die de gewoonte om hardhandig iedereen af te maken die bij hen in de buurt komt.
Veelbelovende uitgangspunten dus voor de nodige duistere ontwikkelingen. Direct roepen ze echter ook de nodige vraagtekens op. Nazaten van Ivan de verschrikkelijke? Die zich hebben gehuisvest op de 13e etage van een flatgebouw en iedereen daar afmaken die hun rust komt versturen? Iets dat blijkbaar nooit is opgemerkt door wie dan ook en dat steeds maar kan voortduren? Bijster serieus komt het niet over allemaal. Dat wordt ook bevestigd door de personages in het verhaal. Ritchie’s voornaamste medecrimineel is duidelijk niet helemaal helder, Ritchie’s andere handlanger voelt zich meer thuis tussen de gijzelaars dan bij zijn medecriminelen en tussen de gijzelaars bevindt zich een religieus al te geïnspireerd personage en loopt er een verdwaasde ex-militair rond. Tezamen met de hopeloos overdreven Russische accenten – een satirische verwijzing naar de doorgaans overtrokken Russische accenten in Engelstalige films – en de diverse duistere humoristisch getinte ontwikkelingen die de revue passeren wordt het al snel duidelijk dat het bij deze ‘Botched’ om een zwarte komedie gaat.
De komische insteek van deze productie doet echter geen afbreuk aan spanning die het weet op te roepen. Ivans nazaten gaan vastbesloten, meedogenloos en vooral bloederig te werk bij het maken van hun slachtoffers. De gevolgen daarvan uiten zich in diverse horrorgeoriënteerde taferelen. Een onthoofding, doorboringen, een in tweeën gehakt lichaam, boobytraps met de nodige onfrisse gevolgen… Het komt niet overvloedig langs, maar in voldoende mate om de horrorfan tevreden te stellen. Daarnaast zijn het in een minstens zo grote mate de nodige geslaagde actietaferelen die in een leuk tempo de revue passeren. Confrontaties van diverse aard, knok- en schietpartijen, achtervolgingen, schrikeffecten, narrow escapes… Het speelt zich ook af in een goed gekozen omgeving. Een doolhof van gangen en ruimtes in aanbouw, liften die het dan niet en dan weer wel doen… Het zorgt ervoor dat de booswichten in dit verhaal herhaaldelijk uit verschillende hoeken en gaten opduiken en met de daarbij gepaard gaande schrikeffecten en actietaferelen zorgt dat ervoor dat er over actie en spanning in deze productie niet al teveel te klagen is.
Hoewel er her en der wel een zekere meligheid is te onderkennen, komt ook de humor meestentijds aardig geslaagd over. Vooropgesteld dat er niet te zwaar getild wordt aan de geloofwaardigheid van het hele gebeuren. Naast de toch al onzinnige uitgangspunten is de logica in de daaropvolgende ontwikkelingen nogal eens ver te zoeken. Ook het gedrag van de betrokken personages in deze en gene situatie komt, al valt er genoeg om te lachen, nog wel eens te vergezocht over. Evenals de motieven en de dubbele bedoelingen die zekere personages blijken te hebben. Aan de andere kant vormt dit in een productie als dit in de regel juist een deel van de opzet en worden door het gebrek aan logica wel de nodige onvoorspelbare situaties mogelijk gemaakt en blijven er de nodige verrassende ontwikkelingen zich voordoen.
De acteurs zijn aardig op dreef en hebben ook duidelijk de nodige lol in hun werk, iets dat aanstekelijk op de kijker werkt. Stephen Dorff is in vorm als crimineel Ritchie. Ook een keurig optreden van Jaime Murray als Anna, waarbij de duidelijke chemie tussen haar en Dorffs personage ook de identificatie met hun personages bevordert. Daarnaast aardige ondersteunende optredens van de overige acteurs. Jamie Foreman en Geoff Bell weten regelmatig de show te stelen als Ritchie’s halve gare medecrimineel Peter en het mislukte Rambo-personage Boris. Als verwilderde moordenaar in het verhaal straalt Edward Duly Baker ondanks de slachtoffers die hij maakt weliswaar niet altijd in even voldoende mate dreiging uit, maar dat wordt meer dan gecompenseerd door de onderkoelde dreiging die zijn al even geschifte zus, vormgegeven door Bronagh Callagher, uitstraalt. Het acteerwerk is nu ook weer niet altijd even hoogdravend of overtuigend te noemen, maar dat is iets waar in een film met deze insteek niet al te zwaar aan getild moet worden en dat bij voorbaat ook niet teveel verwacht moet worden. En voor wie deze ‘Botched’ met niet te hooggespannen verwachtingen bekijkt, vormt het, hoewel niet de beste horrorkomedie ooit, een geslaagde mix van actie, horror en humor.
Frans Buitendijk