Central do Brasil (1998)
Regie: Walter Salles | 113 minuten | drama | Acteurs: Fernanda Montenegro, Marilia Pêra, Vinicius de Oliveira, Soia Lira, Othon Bastos, Otavio Augusto, Stela Freitas, Matheus Nachtergaele, Caio Junqueira, Socorro Nobre, Manoel Gomes, Roberto Andrade, Sheyla Kenia, Malcon Soares, Maria Fernandes, Maria Marlene, Christano Camargo, Jorseba-Sebastiano Oliveira
Josue ziet hoe zijn moeder overlijdt bij een ongeluk en komt er dan alleen voor te staan. Zonder familie, zonder huis, zonder geld en zonder enige zorg, zwerft hij wat rond op het station van Rio de Janeiro. Vastbesloten zijn onbekende vader te vinden, raakt hij in contact met de brievenschrijfster Dora. Zij heeft namens zijn moeder recent een brief gepost naar zijn vader, en weet mogelijk nog zijn adres. Dora is een verbitterde middelbare vrouw, en hoewel ze zich enigszins verantwoordelijk voelt voor Josue, beschouwt ze hem vooral als last.
De film laat zien hoe zij Josue wegduwt, negeert en probeert onder te brengen. Maar het lijkt wel alsof ze aan hem vast zit. Als enige mogelijkheid blijft voor haar over om hem terug te brengen bij zijn vader, dan is zij van Josue verlost. Op deze manier start hun gezamenlijke zoektocht door Brazilië. En tijdens deze tocht zie je hoe Dora en Josue, noodgedwongen, toch dichterbij elkaar komen. Gedurende de reis zijn er verschillende confrontaties: met zichzelf, met elkaar, met het leven. En hoewel Dora er tegen vecht en weerstand biedt, haar verbittering maakt langzaam aan plaats voor gevoelens van sympathie voor iemand. En Josue die assertief is, alles zegt en bijna als volwassene voor zichzelf opkomt, leert uiteindelijk weer te vertrouwen.
Alles aan deze film lijkt te kloppen. Niet voor niets is deze film genomineerd voor twee Oscars en heeft ze op verschillende filmfestivals in totaal 29 prijzen gewonnen. De beelden van het Braziliaanse landschap zijn prachtig, de muziek is zeer gepast en erg mooi, er wordt zeer goed geacteerd en het verhaal is eenvoudig en zeer treffend. Ook het slot van de film is zeer goed uitgewerkt. Er zit genoeg spanning in en de film wordt nergens voorspelbaar. Er is geen “happy-ending”, wat ook niet had gepast in de context, maar ook is niet gekozen voor grote tragiek. De emoties in de film zijn zo passend ingebracht dat je wel tranen krijgt, maar nooit het gevoel dat er gespeeld wordt met sentiment. En de ontknoping draagt hier op een sluitende wijze aan bij. Deze film is een absolute aanrader.
Sharon Vonk
Waardering: 4.5
Bioscooprelease: 11 maart 1999