Chicago (2002)

Regie: Rob Marshall | 113 minuten | komedie, misdaad, musical | Acteurs: Renée Zellweger, Catherine Zeta-Jones, Richard Gere, Lucy Liu, Queen Latifah, Taye Diggs, Cliff Saunders, Dominic West, Jayne Eastwood, Bruce Beaton, Roman Podhora, John C. Reilly, Colm Feore, Chita Rivera, Susan Misner

Het zal haar daar niet om te doen zijn geweest, maar als Roxie Hart haar grote idool en voorbeeld Velma Kelly tegen het lijf loopt in de Cook County gevangenis, komt een droom uit. Ze vindt het zelfs een eer om voor Velma te wassen en te strijken. Velma behandelt Roxie echter met groot dédain en snauwt haar toe dat ze vooral met haar poten van haar ondergoed moet afblijven. Hoewel ze in de gevangenis zit heeft Velma nog steeds de sterallures die ze buiten de tralies had en door de gevangenisdirectrice Mama Morton (Queen Latifah) geld toe te stoppen, zorgt ze ervoor dat ze in de publieke belangstelling blijft staan. Beroemdheid is haar enige kans op vrijspraak, nadat ze haar man en zus heeft vermoord die een verhouding met elkaar hadden. Roxie is diep gekwetst door Velma’s houding, maar heeft een dringender probleem: hoe kan ze voorkomen dat ze de strop krijgt voor de moord op haar minnaar? De enige die haar hierbij kan helpen, is de gladde advocaat Billy Flynn. Hij heeft nog nooit een rechtszaak verloren en kan als geen ander de pers, het grote publiek en de jury bewerken om vrijspraak te krijgen in zaken als die van Roxie waarin de schuldvraag onomstotelijk is bewezen. Hij beweert zelfs dat hij met zijn onfeilbare methodes ook Jezus van het kruis had weten te houden. Als je de film hebt gezien, begrijp je dat dit geen grootspraak is. Succes lijkt dus verzekerd en Roxie kan het zich zelfs veroorloven om op Velma neer te gaan kijken. Maar wil Roxie niet alsnog aan de galg bungelen, moet ze wel de aandacht van Billy zien vast te houden. Met de constante aanvoer van beeldschone moordenaressen in het roerige Chicago uit die jaren, is dat nog niet zo eenvoudig.

‘Chicago’ is een lekkere, vet aangezette film waarbij je twee uur lang kunt genieten van mooie choreografieën, uitbundig acteerwerk en opzwepende muziek. De stad Chicago, het theater en de gevangenis vormen het decor waarin alle slechte eigenschappen van de mensheid de revue passeren op een uiterst smakelijke manier. Corruptie is prima, als je het maar stijlvol doet, zoals Mama Morton. Een moord of een dubbele of zelfs driedubbele moord plegen is ook in orde, zolang je er maar leuk uitziet en pers en publiek weet te vermaken. En vrijspraak kun je krijgen als je in staat bent om 5.000 dollar aan een advocaat als Billy Flynn te betalen, wat qua thema erg doet denken aan de cynische opera ‘Aufstieg und Fall der Stadt Mahagonny’ van Kurt Weill en Bertolt Brecht. Alles kan en alles mag.

Een paar nummers springen er uit. In ‘Cell Block Tango’ claimen de moordenaressen ieder op soms erg grappige wijze dat ze er eigenlijk niets aan konden doen dat ze iemand hebben vermoord, zoals de vrouw bij wie het slachtoffer per ongeluk op haar mes was gelopen. En dat wel tien keer. Het nummer begint met een vrij rustig ritme, gaat over in een wilde dans met opzwepende muziek en eindigt weer sereen. Het optreden van Queen Latifah als ze uitlegt hoe het systeem van omkopen in haar gevangenis werkt, is lekker hitsig en broeierig. Het hoogtepunt is als Richard Gere Renée Zellweger op schoot heeft en haar als een buikspreekpop zijn woorden laat spreken om zo het gewenste effect bij publiek en pers te sorteren. In alle opzichten een juweeltje. ‘Chicago’ is als musical erg geslaagd en laat je achter met een fijn en warm gevoel. Een heerlijke tijdspassering.

Diana Tjin-A Cheong

Waardering: 4

Bioscooprelease: 13 februari 2003