Clara et moi (2004)

Regie: Arnaud Viard | 81 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Julien Boisselier, Julie Gayet, Michel Aumont, Sacha Bourdo, Antoine Dulery, Pascale Arbillot, Sophie Mounicot, Riton Liebman, Frédéric Pierrot, Christian Charmetant, Marianne Viard, Cyril Bedel, Marie-Laure Copie, Anne Didier, Marc Prin, Romain Rondeau, Vincent Colombe, Vincent Dutel, Sophie de Vezieres, Gaelle Nayt, Guillauma Husson, Alexandra Martinez

Hoewel de film ‘Clara et moi’ heet, staat met name de ‘moi’ in de persoon van Antoine centraal. Hoewel hij ogenschijnlijk alles prima voor elkaar heeft, voelt hij zich regelmatig leeg en eenzaam. Voor een groot gedeelte zal dit voortkomen uit het tamelijk oppervlakkige leven dat hij leidt, waarin hij maar in weinig facetten enige diepgang zoekt. Verder zal ook de relatie die hij heeft met zijn vader hier een rol in spelen, al moet je als kijker deze conclusie zelf trekken, want hier wordt pas aan het einde van de film meer aandacht aan besteed. De film start met een schets van het bezoek aan een psycholoog door Antoine. Deze psycholoog hoort zijn verhaal aan en Antoine beoordeelt zich zelf. De psycholoog mag zich gewoon stil houden en Antoine reageert niet op het bedrag dat hij desondanks moet betalen. Ook dit is een voorbeeld van zijn laconieke, oppervlakkige levensstijl.

Wanneer Antoine Clara ontmoet, verandert zijn leven. Zij balanceert voortdurend op de rand van beladenheid en diepgang, en luchtigheid. Dit trekt Antoine zeer aan, en hij wordt verliefd. Hoewel ze naar buiten toe rustig aan doen met hun prille liefde, brengt de film mooi in beeld dat de twee al snel niet meer buiten elkaar kunnen. De eenzaamheid van Antoine raakt op de achtergrond en vreugde vervult hem. De moeilijkheden van het leven slaan toe, op het moment dat bij een controle HIV-besmetting bij Clara wordt ontdekt. Antoine, die gewend is aan een gemakkelijk en oppervlakkig leven, kan niet overweg met de aanwezigheid van deze ziekte. Hij wil alleen een Clara-zonder-HIV en de relatie wordt verbroken. Zijn twijfels en zoektocht naar welke weg in het leven te bewandelen, worden langzaam in beeld gebracht. Het moment dat hij uiteindelijk durft te kiezen, lijkt helaas te laat te zijn. Clara heeft gekozen, om ook met haar ziekte, nog iets van het leven te maken, en vertrekt naar Argentinie voor haar werk.

Net als het leven van Antoine kent de film niet veel diepte. Er wordt wel getracht om dit meer aan te brengen, door bijvoorbeeld het inbrengen van literatuur en het hernieuwde contact tussen vader en zoon. Maar helaas heeft dit over de gehele film genomen net te weinig effect. Doordat de film zich vrijwel geheel afspeelt tussen Clara en Antoine, wordt de film her en der wat saai. Verder zijn er in de film een aantal muziekfragmenten gepropt die bijna doen denken aan een eenvoudige feel-good movie. Dit past totaal niet in de lijn van de film, en naast deze overbodigheid zijn de fragmenten door het mierzoete gehalte ook nog irritant.

Toch is de film niet alleen als matig te bestempelen. Er zijn een aantal mooie scènes opgenomen. Zoals bijvoorbeeld het gesprek in het café waarin Antoine vertelt over zijn sollicitatiegesprek en daarmee volledig langs Clara heen praat. En beiden zien hier geen mogelijkheid om de afstand te doorbreken. Het gegeven dat een ziekte het leven op de kop zet, en ook bij personen uit de directe omgeving is mooi vorm gegeven. Het einde van de film is ook een sterk punt. De film heeft de juiste lengte, omdat hij eindigt voordat de cliché’s kunnen worden ingevuld. En met dit enigszins open einde heeft de kijker ook zelf de ruimte om na te denken over hoe het leven verder verloopt voor Clara en Antoine, en of hij de goede weg heeft gevonden. ‘Clara et moi’ is een film met daarin het leven met twijfels, wijs worden, liefdes en keuzes maken en zal de dertiger van nu zeker kunnen aanspreken.

Sharon Vonk