Countdown (2008)

Regie: Khatereh Hanachi | 50 minuten | documentaire

Alles hangt voor Parisa af van haar examen en een leven na het examen wanneer ze het niet gehaald zou hebben, kan ze zich niet voorstellen. Het moet gewoon lukken! Heel belangrijk is het voor een Iraans meisje om toegelaten te worden om kans te maken op een goede toekomst en een beetje onafhankelijkheid. Het hele huishouden is er dan ook op ingericht om haar studie en voorbereidingen zo soepel mogelijk te laten verlopen. Als zij in de woonkamer zit, mag de televisie niet aan, of alleen zachtjes, en wanneer zijn van de computer gebruik wil maken, heeft ze altijd voorrang. Dit zorgt af en toe voor ergernissen bij haar zusje, die enerzijds wel snapt dat het examen belangrijk is, maar het na maanden aanpassingen wel zat is om steeds het sloofje te moeten zijn van haar zus en niet even kan doen wat ze zelf wil. Maar het is voor een hoger doel. Een doel waar iedereen alles voor opzij moet zetten en dat ook doet. De oma en verschillende familieleden bellen Parisa vanuit het buitenland op om haar emotioneel te steunen, wat haar tot tranen toe roert.

De emotionaliteit van de hele familie en vooral de moeder is een mooi en ook interessant aspect van de film. Het laat zien hoeveel dit examen voor iedereen betekent en wat voor beloftes er misschien ingelost kunnen gaan worden. De verklaringen en gevoelens van de moeder laten met name mooi zien hoe de samenleving – of het typische gezinsleven – in Iran eruit ziet. Zo heeft zij zelf altijd graag lerares willen worden, maar dit zat er voor haar helaas niet in. Haar liefhebbende man stond dit jammer genoeg niet toe. Ze had dit voor hem over, maar het is duidelijk dat ze dit offer nog steeds erg betreurt. Ze hoopt nu daarom dat haar dochter een opleiding kan doen en afmaken die ze zelf verkiest, en dat ze een onafhankelijke, sterke vrouw zal worden. Tegelijkertijd is het natuurlijk moeilijk om te beseffen dat de dochter een vrouw aan het worden is en spoedig het huis zal gaan verlaten. Het zorgt voor enkele ontroerende scènes waarin de moeder het te kwaad krijgt als ze met haar dochter aan het praten is over haar toekomst.

De film is lineair en werkt onverbiddelijk toe naar de dag van het examen. Hoewel het aan de ene kant wat eenzijdig is om haar alleen maar met studeren en beladen gesprekken bezig te zien, wekt de structuur van de film ook wel spanning op. De film heet ‘Countdown’ en de film telt ook letterlijk af naar het bewuste examen. Op de dag zelf is te zien hoeveel belangstelling ervoor is door de aanwezigheid van hordes studentes voor de universiteitshekken. En het belang van het examen wordt nog eens extra benadrukt door het tonen van huilende laatkomers die niet meer worden toegelaten. De film is ook echt de “countdown” zelf. Hoe het Parisa na het examen vergaat of hoe ze zich precies voelt, wordt niet getoond, hoewel dit zich door de uitslag natuurlijk wel laat raden. De weg ernaar toe in ieder geval de moeite waard.

Bart Rietvink