Dark Floors – The Lordi Motion Picture (2008)
Regie: Pete Riski | 87 minuten | horror, thriller | Acteurs: William Hope, Leon Herbert, Philip Bretherton, Ronald Pickup, Noah Huntley, Dominique McElligott, Skye Bennett, Lordi, Kita, Amen, Ox, Awa
Wat Nederlandse artiesten jarenlang niet lukte, kreeg de Finse heavy metalband Lordi in 2006 wel voor elkaar. Verkleed als monsters wisten ze met het minst tenenkrommende nummer van de avond het Eurovisie Songfestival te winnen. Nu maken de bandleden deels op kosten van de Finse belastingbetaler hun opwachting in een eigen horrorfilm, maar of dat nou zo’n goed idee was?
‘Dark Floors: The Lordi Motion Picture’ kan vermoedelijk niet worden betrapt op enige vorm van originaliteit. Op het moment dat de hoofdrolspelers voor het eerst samen in een lift stappen, zie je de bui al hangen. De non-descripte held, de blondine, de egoïst en de cryptische gek: ze zijn er allemaal weer. Plaats van het gebeuren is een verlaten ziekenhuis. Een brave borst probeert met zijn autistische dochter het gebouw te verlaten, maar komt met een groep mensen vast te zitten in een lift. Dat blijkt het startschot te zijn van een ware parade van horrorclichés, die gedurende ongeveer anderhalf uur over het scherm trekt. Wie niet kan voorspellen in welke volgorde de castleden het loodje leggen, heeft nog nooit een horrorfilm gezien. Het einde van de film presteert het zelfs om onbegrijpelijk én voorspelbaar te zijn: een prestatie van formaat.
Voor de fans van Lordi is ‘Dark Floors’ een feest van herkenning, want de bandleden vervullen dezelfde rollen als op het podium: als Walkure, vleermuismonster en mummy maken ze samen met een horde zombies de uitgestorven ziekenhuisgangen onveilig. Het is een curieuze mix van monsters die op geen enkel punt wordt verklaard. Een aantal personages lijken overigens wél te weten wat er aan de hand is, maar doen er om onduidelijke reden het zwijgen toe.
Wie denkt dat de combinatie van kannibalistische zombies en rare monsters garant moet staan voor een vermakelijke film, komt helaas bedrogen uit. ‘Dark Floors’ is in de eerste plaats een psychologische thriller: veel gore valt er niet te bespeuren. Bovendien wordt de spanning al snel vakkundig de nek omgedraaid, omdat de de bandleden van Lordi eindeloos in beeld zijn. Wat je niet ziet, is in horrorfilms immers altijd enger dan wat je wel ziet.
‘Dark Floors’ is met een budget van ruim vier miljoen euro de duurste Finse horrorfilm die ooit is gemaakt. Aan de cast ligt het niet: de voornamelijk Britse acteurs doen waar ze voor betaald krijgen, maar hebben weinig om mee te werken. Aan mysterieuze plotelementen is geen gebrek: aan uitleg en fatsoenlijke dialogen des te meer. Het feit dat de filmmakers mochten meesnoepen uit de staatsruif, moet voor de Finse burger extra pijnlijk zijn. De Finse overheid was namelijk niet te beroerd om het cinematografische avontuur van hun nationale helden met enkele honderdduizenden euro’s te sponsoren.
Het enige hoogtepunt van de film is het moment waarop de soundtrack van Lordi in de laatste minuten uit de speakers knalt. De kans is echter groot dat veel kijkers al voor de aftiteling opgeven. Laten we hopen dat Lordi muziek voortaan weer gewoon op cd uitbrengt en de filmbusiness laat voor wat het is.
Tom van Leeuwen