De Drekkies: Welkom in Stinkiestad – Smelliville (2021)

Regie: Toby Genkel, Jens Møller | 85 minuten | animatie, famillie | Nederlandse stemmencast: Matheu Hinzen, Jannemien Cnossen, Oscar Siegelaar, Stefania Liberakakis, Pixie Ramboer, Dries Van Cauwenbergh, Johan De Paepe, Jos Dom, Christel Domen, Louis Thyssen

Met een titel als ‘De Drekkies: Welkom in Stinkiestad’ weet je al ongeveer wat je kan verwachten. Dit is geen horror, arthouse of documentaire, maar een familievriendelijke animatiefilm die zich vooral richt op de kleintjes. De Duitse Toby Genkel, medeverantwoordelijk voor regie en scenario, timmert internationaal gestaag aan de weg. Zijn films (‘Rikkie de Ooievaar’, ‘Beestenboot’, ‘Yakari’) zijn wisselend van kwaliteit, maar dat de beste man hart heeft voor het vak, staat buiten kijf. ‘De Drekkies: Welkom in Stinkiestad’ is daarvan een nieuw bewijs.

Genkel schreef het scenario voor deze animatiefilm samen met John Chambers en baseerde het op een boekenreeks van landgenoot Erhard Dietl, die in Nederland uit is gekomen onder de naam “De familie Smoezel”. Deze familie, in de film dus De Drekkies genoemd, bestaat uit papa, mama, drie kinderen, waarvan één baby en hun opa en oma. Het zijn Shrek-kleurige wezentjes met rare uitstulpsels op hun hoofd en een voorliefde voor alles wat stinkt. Ze wonen het liefst op een vuilnisbelt, want hun dieet bestaat uit vuilnis. Het kan niet slijmerig of snotterig genoeg zijn. Helaas voor de Drekkies is het hen en hun draak tot nu toe niet gelukt een vaste verblijfplaats te vinden, omdat ze nergens welkom zijn. Misschien lukt het in Stinkiestad wel?

Niets blijkt minder waar. De bewoners van Stinkiestad kijken de nieuwkomers argwanend aan en het feit dat burgemeestersvrouw snode plannen smeedt met een vastgoedontwikkelaar om op de plek van de vuilnisbelt een wellnesscentrum te bouwen helpt ook niet mee. De zoon van het burgemeesterspaar, Max, is echter een inventief joch, hij vindt samen met vriendinnetje Lotte graag dingen uit, die dan weer met hulp van Lotte’s oom, een professor, ten uitvoering gebracht worden.

‘De Drekkies: Welkom in Stinkiestad’ vertelt eigenlijk een copy-paste verhaal. We hebben een stel heldhaftige kinderen, niet luisterende volwassenen die een lesje geleerd moet worden, en een paar underdogs, voor wie de kinderen het opnemen. De film heeft een interne logica, wat inhoudt dat je beslist niet dieper na moet denken over bepaalde acties van personages. Qua geestigheid valt de film echt tegen, of je moet de woord ‘tenenkaas’ en ‘scheten’ om van de stoel af te rollen zo grappig vinden. Natuurlijk krijgt het meest nette personage een middeltje waardoor deze ook vuilnis gaat eten (humor!) en eindigt iedereen in een modderbad.

Maar de film heeft een prima boodschap (vreemdelingen kunnen je beste vrienden worden, niet oordelen voor je iemand kent) en er zitten nog wat kleine steken onder water naar ouders die ten onrechte denken het beste met hun kroost voor te hebben (de moeder in de speeltuin die alleen naar haar mobiel kijkt in plaats van naar haar spelende kind, de veeleisende ouder die het schema van haar kind van minuut tot minuut volplant met educatieve zaken)… Visueel ziet ‘De Drekkies’ er ook best goed uit. Natuurlijk is het geen grote Hollywood-productie en de film ontbreekt het aan een eigen stijl, maar het mist zijn doel niet: een vermakelijk avontuur bieden voor jonge kinderen. Missie geslaagd.

Monica Meijer

Waardering: 3

Bioscooprelease: 15 december 2021