Duck Duck – Duck Duck Goose (2018)

Recensie Duck Duck CinemagazineRegie: Christopher Jenkins | 91 minuten | animatie, familie | Nederlandse stemmencast: Daan van Rijssel, Johnny Kraaijkamp Jr., Patrick Martens, Liza Sips, Kim-Lian van der Meij, Niels Vogel, Juliann Ubbergen, Hero Muller, Dennis Willekens

Animatiefilms zijn booming business. Er verschijnen meer tekenfilms dan ooit in de bioscoopzalen, en veel van die films trekken ook nog eens flink wat publiek. Maar met onbetwiste hoogvliegers als Disney/Pixar (onder meer de ‘Toy Story’-reeks), Illumination (de ‘Despicable Me’-franchise), DreamWorks (‘How to Train Your Dragon’), Sony Pictures Animation (‘Hotel Transsylvania’) en Laika (onder anderen ‘Coraline’ (2009) en ‘Kubo and the Two Strings’ (2016) is het voor een kleinere studio geen sinecure om zich ertussen te wurmen. En dan laten we de niet-Amerikaanse animatiestudio’s (waaronder het Britse Aardman en het Japanse Studio Ghibli) nog buiten beschouwing. Kleinere productiehuizen uit Europa, Azië en de rest van de wereld proberen naarstig een voet tussen de deur te krijgen bij al dat Amerikaanse geweld en af en toe lukt dat. Original Force is een kleine Chinese animatiestudio die zijn eerste schreden in animatieland zet met ‘Duck Duck’ (of ‘Duck Duck Goose’, 2018). De geoefende filmkijker zal opvallen dat dit de zoveelste tekenfilm is waarin vogels de hoofdrol spelen, na ‘Storks’ (2016), ‘Rikkie de ooievaar’ (2017), ‘Pluisje: Durf te vliegen’ (2018) en ‘Manou op de meeuwenschool’ (2019). De originaliteit is ver te zoeken in deze door Christopher Jenkins geregisseerde film.

Jenkins leerde het vak bij Disney en werkte als visual effects animator mee aan onder meer ‘The Little Mermaid’ (1989), ‘Beauty and the Beast’ (1991), ‘Aladdin’ (1992) en ‘The Lion King’ (1994). Later speelde hij een belangrijke rol in de totstandkoming en ontwikkeling van ‘Surf’s Up’ (2007). ‘Duck Duck’ is zijn debuut als regisseur. Het draait in deze film allemaal om Ben, een extraverte gans die het leven als één grote wedstrijd ziet. Terwijl de andere ganzen zich voorbereiden op de jaarlijkse migratie naar het zuiden, doet hij liever acrobatische kunstjes in de lucht. Bij één van de trucjes die hij uithaalt, belandt hij middenin een groep jonge eendjes. Twee pulletjes raken daarbij gescheiden van de rest. Deze Mo en Vie weten niet hoe ze terug moeten komen bij de anderen en vragen of Ben hen wil helpen. Het zal niemand verbazen dat de egocentrische Ben daar aanvankelijk totaal geen oren naar heeft. Maar als hij bij een van zijn stunts per ongeluk gewond raakt aan zijn vleugel, zit er voor hem niets anders op dan zich over de kleine eendjes te ontfermen. Ze banen zich een weg door het landschap en komen voor het ene na het andere obstakel te staan. Het leven van een klein eendje is behoorlijk hachelijk. Wanneer de sluwe kat Banzou, die een gespleten persoonlijkheid heeft en de pulletjes als weerloze maar onweerstaanbare hapjes ziet, hun pad kruist wordt het helemaal gevaarlijk.

Uiteraard komt Ben er gedurende zijn reis achter hoe belangrijk familie is en hoe fijn het is dat hij er voor de kleine eendjes kan zijn. Want ‘Duck Duck’ volgt de geplaveide paden van voorspelbaarheid. Net als ‘Manou op de meeuwenschool’ is hier veel aandacht uitgegaan naar de landschappen; die zien er soms verbluffend mooi uit. De dierfiguren zijn iets minder karikaturaal geanimeerd dan in ‘Manou’, maar zeker niet waarheidsgetrouw. Niet dat dat nou per se een vereiste is – het gebruik van fantasie moet juist worden gestimuleerd – maar het had de film wel net dat beetje extra cachet kunnen geven. Nu moet ‘Duck Duck’ het hebben van het verhaal, en dat is zoals gezegd een clichématig relaas waaraan geijkte thema’s als vriendschap en familie, volwassen worden en zelfinzicht krijgen aangesneden worden. Tegenpolen die het beter met elkaar kunnen vinden dan ze vooraf dachten; ook dat hebben we eerder gezien. Het stemmenwerk is redelijk in orde, maar weet het geheel helaas ook niet naar een hoger plan te tillen. En zo is ‘Duck Duck’ over de hele linie een oefening in middelmatigheid. Alleen de background visuals scoren bovengemiddeld, al zijn animatieliefhebbers dit niveau eigenlijk gewoon gewend geraakt.

Patricia Smagge

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 3 juli 2019
VOD-release: 4 november 2019
DVD-release: 19 november 2019