Early Spring – Sôshun (1956)
Regie: Yasujirô Ozu | 144 minuten | drama | Acteurs: Chikage Awashima, Ryô Ikebe, Teiji Takahashi, Keiko Kishi, Chishû Ryû, Sô Yamamura, Takako Fujino, Masami Taura, Haruko Sugimura, Kumeko Urabe, Kuniko Miyake, Eijirô Tôno, Kôji Mitsui, Daisuke Katô, Fujio Suga, Haruo Tanaka, Chieko Nakakita, Kazuko Yamamoto
Hard werken, veel drinken, uitkateren en stilstaan bij vervelende veranderingen in het leven; net als veel films van de Japanse regisseur Ozu komen deze elementen regelmatig terug in ‘Early Spring’. De films van de regisseur van onder andere ‘Tokyo Story’ (1953) en ‘Late Spring’ (1949) gaan vrijwel altijd over de liefde en de complicaties die daarbij komen kijken. In ‘Early Spring’ staat de moeizame relatie van een jong koppel in Tokyo centraal. Opnieuw laat Ozu zien dat hij de meester is in het maken van realistische drama’s over de doorsnee Japanner uit de vorige eeuw. Met zijn hartverscheurende taferelen is Ozu een van de meest toonaangevende regisseurs uit de Japanse filmgeschiedenis.
Het ironische aan het oeuvre van Ozu is dat hij zelf nooit getrouwd is geweest en zijn hele leven bij zijn moeder woonde. Toch spelen relaties altijd de grootste rol in zijn films. ‘Early Spring’ gaat over Masako Sugiyama (Chikage Awashima), die door zijn collega’s liefkozend ‘Sugi’ genoemd wordt. Zijn huwelijk met Shôji (Ryô Ikebe) loopt niet echt lekker, al is niet duidelijk waarom. Masako komt vaak laat thuis na een avondje stappen met zijn collega’s. Hij speelt mahjong, is niet vies van een drankje en duikt meteen in bed zodra hij thuis komt. Daarnaast trekt hij ook liever op met zijn vrouwelijke collega Chiyo (Keiko Kishi), wat uiteindelijk leidt tot een affaire. Shôji is daarom vaak alleen thuis en hoort vaak van andere vrouwen dat haar man wel erg vaak afwezig is in tegenstelling tot anderen. Langzaamaan wordt ze achterdochtig en begint ze het ergste te vermoeden.
Ozu zorgt er op geheel eigen wijze op dat ‘Early Spring’ erg comfortabel aanvoelt. Hij is altijd ontzettend perfectionistisch geweest. Zijn handelsmerk is de camera met een laag standpunt en een zorgvuldig uitgekozen set. Het voelt bijna alsof er iemand een warme deken om je heen slaat na een koude wandeling. Toch zit er altijd een melancholische laag in zijn films, zo ook in ‘Early Spring’. Waar sommige regisseurs film zien als een manier om de kijker te laten ontsnappen van de werkelijkheid, confronteert Ozu juist de kijker met de problemen die het leven met zich meebrengt. Na het werk zingen Masako en zijn collega’s met veel plezier in een bar, maar zo nu en dan wordt er ook gepraat over dat het leven van een simpele arbeider op kantoor erg tegenvalt. Masako is zich hier maar al te bewust van. Na elke werkdag komt hij uitgeput over. Zelfs de aandacht van zijn vrouw en Chiyo zorgt niet voor vreugde. Waarom heeft hij een affaire met Chiyo als het hem geen genot oplevert? Misschien is het een poging om nog iets van spanning in zijn leven te krijgen, al brengt het uiteindelijk alleen maar narigheid met zich mee. Deze droevige gedachtes laat Ozu op zeldzame momenten uiten door zijn acteurs. Zelden laten zijn personages blijken hoe ze zich diep van binnen voelen. Wanneer ze eindelijk heel even de tijd nemen om hun verdriet te uiten, voelt het als een klap in het gezicht. Vervolgens gaan ze weer terug naar hun dagelijkse sleur en keert de ‘perfecte’ harmonie weer terug. Een vrolijk muziekje en mooie sfeerbeelden van Tokyo verbergen de ware gevoelens van de eenzame karakters.
Voor de liefhebber van Ozu’s stijl is ‘Early Spring’ een schot in de roos. Met zijn dikke twee uur had er misschien een kwartiertje afgekund om de aandacht van de kijker er langer bij te kunnen houden. Desalniettemin is ‘Early Spring’ een van de vele uitstekende films van Ozu. Met zijn simpele, doch ontroerende stijl weet hij keer op keer te verbazen.
Job Vijftigschild
Waardering: 4
Bioscooprelease: 3 februari 2022 (4K gerestaureerde versie)