El Príncipe (2019)

Regie: Sebastián Muñoz | 96 minuten | drama | Acteurs: Juan Carlos Maldonado, Alfredo Castro, Gastón Pauls, Cesare Serra, Lucas Balmaceda, Sebastián Ayala, José Antonio Raffo, Paola Volpato, Catalina Martin, Nicolás Zárate, Jaime Leiva, Andrés Pozo, Andrés Sánchez, Carlos Corales, Claudio Rodríguez, Juan Ruiz, Oscar Hernández, Paula Zúñiga, Franco Toledo

Het in de jaren zeventig gesitueerde ‘El Príncipe’ is een coming of age-film in travestie, het ondergangsverhaal van een schone jongeling (Maldonado) die vanwege een lang onverklaarde misdaad in een ruige gevangenis belandt. Deze Jaime krijgt in de nor een seksuele relatie met ‘The Stallion’, een op de oudere Leonard Cohen gelijkende ouderdomsdeken (Castro). En flashbacks tonen ons onder meer Jaimes even weinig subtiele schreden op het liefdespad met de oudere Elena (Volpato). In het eerste uur hebben wij Jaime al zovele keren kreunend zien klaarkomen, dat zelfs inflatie van het getoonde dreigt plaats te vinden.

Wie is deze jongen, en waarom zou hij ons interesseren? Waarom bijvoorbeeld is Jaime tussen deze cynische veroordeelden beland? Dat interesseert ons, maar de aandacht verlegt zich al snel naar de beloftevolle relatie met de vaderlijke ‘Stallion’, die Jaime onder meer leert gitaarspelen. Flashbacks blijven regelmatig terugkomen, en er wordt toneelmatig geënsceneerd, waarbij de acteurs lijken te poseren als gedetermineerden. De tederheid tussen ‘The Stallion’ en Jaime lijkt slechts een sprankje hoop in ‘El Príncipe’; liefdeloze seks is overal. Zoals in ‘Salò’ van Pier Paolo Pasolini – echter veel meer een politieke film dan dit naturalistische gevangenisdrama.

Zelfs wildplassen heeft bij Muñoz een erotische connotatie. De dierlijke bronstigheid, vooral die in de privacyloze gevangenis, ligt er zo dik bovenop dat zij afkeer kan opwekken; van mooifilmerij houdt Muñoz niet, wel van gebutste karakterkoppen – masturberend, neukend, dan wel toekijkend. De rol van de gevangenbewaarders is al niet veel aanlokkelijker. En de bleue Maldonado, te zeer een konijn dat in de koplampen kijkt, is een wel erg emblematische tegenpool. De film blijft fascineren – mede door de uitstekende Castro, maar een diepere laag wordt ons onthouden. Als zoektocht naar liefde is het getoonde te karig.

Jan-Kees Verschuure

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 3 september 2020