Empire Falls (2005)
Regie: Fred Schepisi | 240 minuten | drama | Acteurs: Ed Harris, Philip Seymour Hoffman, Helen Hunt, Paul Newman, Robin Wright, Aidan Quinn, Joanne Woodward, Dennis Farina, William Fichtner, Estelle Parsons, Theresa Russell, Kate Burton, Jeffrey DeMunn, Trevor Morgan, Danielle Panabaker, Lou Taylor Pucci, Nesbitt Blaisdell, Adam LeFevre, Stephen Mendillo, Larry Pine, Miles Chandler
Herfstbladeren vallen in Empire Falls en dat is geen toeval. Hoofdpersonage Miles Roby is op een leeftijd belandt dat het gras niet meer groener wordt; hij ziet het leven van alle kanten langs zich afglijden. Vrouwlief is er vandoor met de sportschoolhouder – die vervolgens gewoon stamgast blijft in Miles’ eethuisje – en dat hij zijn nieuwe vriendin zou betrappen met zijn broer had hij ook wel zien aankomen. Miles feliciteert iedereen subiet met het nieuwgevonden geluk en keert vervolgens terug naar het sissende spek op zijn bakplaat: ‘automatic for the people’.
Een gevoel van sympathie is moeilijk te onderdrukken voor de kalende man met minzame oogopslag die zeven dagen per week het sociale middelpunt van het dorp is en daarna ook nog eens in houthakkershemd de kerk opknapt: Amerika op zijn smalst. Miles’ fellow Americans zullen goedkeurend vanachter hun beeldbuis hebben geknikt toen ‘Empire Falls’ vorig jaar als tweedelige miniserie op de betaalde zender HBO (‘Sex and the City’) verscheen. ‘Empire Falls’ is familiedrama zoals ‘Dossier Verhulst’ toentertijd bij ons: goede mensen die bedrogen worden, slechte mensen waar we jaloers op zijn en kreunen met tennisleraren. In het echt ontluisterend, maar als het anderen – dus ook mensen op televisie – overkomt, opwindend.
Onderwijl krijgen wij stervelingen van een voice-over te horen dat je in het leven met de stroom meegevoerd wordt, maar wel terug moet zwemmen. In de eerste helft van ‘Empire Falls’ heb je inderdaad het gevoel naar stromend water te zitten kijken, maar tegen het eind van de krappe vier uur slaat de kabbelende boot die Miles heet met een klap tegen de kade aan. Het is geen toeval dat het meteen met het hele plaatsje Empire Falls misgaat: teveel frustraties onderdrukt. Diep gaat het niet, maar het is wel een heftige omslag voor de voelgoedfilm, die desondanks toch nog wat body krijgt.
‘Empire Falls’ staat verder bol van de clichés en is een beetje volzet met karakters, maar de acteurs doen hun best, vooral Harris en filmdochter Panabaker, een kruising tussen Thora Birch en Rachel McAdams. De vele sterrenego’s zitten elkaar niet in de weg. We hebben een grappige – zij het kleine – rol van Paul Newman als oude zwerver, een bitchy Helen Hunt, een plezierig weerzien met Theresa Russell en de immer tweeslachtig grijnzende Dennis Farina. Allen staan in dienst van Ed Harris – zelf één der beste bijrolacteurs – die zijn hoofdrol voorbeeldig invult. Fans van Philip Seymour Hoffman kunnen thuisblijven, want de man komt slechts enkele minuten in beeld.
Wist u trouwens dat Paul Newman regisseur Fred Schepisi aanvankelijk voor het verfilmen van de roman ‘Empire Falls’ van Richard Russo interesseerde? Newman bood zich vervolgens aan voor de rol van Max, zijn vrouw Joanne Woodward werd dorpskoningin Francine Whiting en de rest van de beroemdheden volgde vanzelf. Daarin zit hem de klasse van deze productie.
Jan-Kees Verschuure