Exposed (1947)

Regie: George Blair | 58 minuten | komedie, misdaad | Acteurs: Adele Mara, Robert E. Scott, Lorna Gray, Robert Armstrong, William Haade, Bob Steele, Harry Shannon., Charles Evans

‘Exposed’ is een onbeduidend filmpje met zo’n dertien in een dozijn-verhaal, dat destijds aan de lopende band door de studio’s geproduceerd werd. Een aflevering van Columbo of Matlock is in feite bevredigender dan dit. Dat wil zeggen, op een paar belangrijke aspecten na. Punt één: de privé-detective is in dit geval een vrouw, wat hoogst ongebruikelijk was (en is). Punt twee: De karakterisering van deze vrouw en hoe ze wordt neergezet door Adele Mara is bijzonder amusant. Punt drie: de hele uitvoering van de film heeft, vooral voor een huidig publiek, een uitermate komische toon. De productie krijgt hierdoor een hoge cultwaarde.

Niemand zal warm lopen voor het verhaal. Weinig hiervan zal blijven hangen na het zien van de film. Zelfs bij het kijken van de scènes van de film zelf is er weinig sprake van spanning of interesse met betrekking tot de verhalende elementen. We twijfelen er geen moment aan dat de dader(s) gevonden zullen worden, en we vrezen nooit voor (de veiligheid) van de hoofdpersonages. Verder vindt er ook geen identificatie met (mogelijke) slachtoffers plaats, waardoor de doelmatige handelingen en gebeurtenissen van het verhaal weinig boeiend zijn.

Het is puur de uitvoering die je als kijker geboeid houdt. Het tempo ligt doorgaans hoog, wat prettig is gezien de matige interesse voor het verhaal en het gebrek aan ontwikkeling van personages. Adele Mara is het stralende middelpunt van de film. In haar vlotte outfits, en met stevige tred walst ze door elke potentieel gevaarlijke of moeilijk oplosbare situatie heen, voortdurend gevatte opmerkingen rondstrooiend. Haar mannelijke assistent, Iggy, wordt vaak gereduceerd tot een schoothondje en het is erg grappig te zien hoe Belinda hem allerlei orders geeft. Haar dominante en zelfverzekerde gebaren, uitstraling, en intonatie werken regelmatig op de lachspieren. Wanneer een verdachte dame zojuist is vertrokken, reageert Belinda direkt, en zegt ze tegen Iggy: “Tail that car and call me here later. Step on it!”. Kleine opmerkingen als “Wait here, Iggy” werken ook heel goed. Maar origineel is ze ook. Wanneer ze met haar vader, een politie inspecteur, de zaak bespreekt wil ze aangeven hoe moeilijk de daders het hebben met het verbergen van iets essentieels: “It’s like trying to hide the statue of liberty in a telephone booth”. Maar niet alleen Belinda is direct en geaffecteerd in haar dialoog. De meeste personages in de film bezigen het soort klassieke Hollywoodtaal dat tegenwoordig alleen nog in persiflages gebruikt wordt. Wie bekend is met de serie ‘Seinfeld’, en dan vooral de afleveringen die gaan over (Kramers reis naar) Hollywood, zal de spraakwijze in ‘Exposed’ erg bekend voorkomen. We krijgen opmerkingen voorgeschoteld als: “A bottle of beer, dear.”, en woordenwisselingen als: “I think he was poisoned.”, -“Poisoned?”, “Yes, poisoned”. Een andere bron van humor is de verschillende keren terugkomende, liefkozende opmerking van pa de inspecteur, wanneer zijn dochter weer eens wat brutaal wordt: “Don’t get sassy!”.

Niet alleen de dialoog maar ook het fysieke gedrag van de personages is echt pure pulp. Vooral een vechtscène tussen Iggy en een boef in een hotellobby is hilarisch. De manier waarop de klappen (niet) worden uitgedeeld en de mannen elkaar tegen de muren slingeren of over elkaar heen vallen of worden gegooid doet je bijna van je stoel rollen van het lachen. Onduidelijk is of de film destijds (voortdurend) zo over-de-top bedoeld was, maar nu werkt het in ieder geval in het voordeel van deze anderszins betrekkelijk onopmerkelijke film.

Bart Rietvink