Henry V (1989)
Regie: Kenneth Branagh | 137 minuten | actie, drama, oorlog | Acteurs: Kenneth Branagh, Derek Jacobi, Emma Thompson, Ian Holm, Simon Shepherd, James Larkin, Brian Blessed, James Simmons, Charles Kay, Daniel Webb, Stephen Simms, Alec McCowen, Michael Williams, Richard Briers, Robbie Coltrane, Judi Dench
Dat acteur/regisseur Kenneth Branagh een fan is van de legendarische sir Laurence Olivier blijkt duidelijk uit de keuzes die hij maakt in zijn filmcarrière. Voor zijn regiedebuut koos hij één van Shakespeare’s beroemdste toneelstukken uit, dat niet toevallig al eerder door Olivier verfilmd werd.
Het verhaal is getrouw aan het oorspronkelijke stuk verfilmd, maar wie William Shakespeare als tekstschrijver heeft, zal daar ook weinig aanleiding toe zien. Het acteerwerk is over de hele linie voortreffelijk. Branagh zelf speelt Henry en zijn toenmalige vrouw Emma Thompson de Franse prinses Katherine. In de bijrollen vallen Ian Holm, Brian Blessed en Paul Scofield op als respectievelijk Fluellen, Exeter en de Franse koning. Ook is er een kleine rol voor een nog piepjonge Christian Bale. Judi Dench, haast onherkenbaar door haar vieze gezicht en vale kleren, is een goede Mistress Quickly. Robbie Coltrane (nu vooral bekend als Hagrid) speelt een andere vrolijke dikkerd als sir John Falstaff, in een paar flashback-scènes (die voortkomen uit het stuk Henry IV) en legt al zijn warmte en charme in zijn woorden en gebaren.
Voornaam aanwezig in de film zijn enkele van Shakespeare’s bekendste toespraken, vooral die vlak voor de Slag bij Agincourt (25 oktober 1415), als Henry V zijn leger wil opzwepen om de Franse overmacht te weerstaan. “We few, we happy few, we band of brothers”, zegt de koning zachtjes. Om kippenvel van te krijgen. Het is dan ook niet gek dat de Engelsen na deze en andere opruiende en klinkende zinnen als één man de Fransen te lijf gaan.
Branagh is echter verstandig genoeg om ook hier een balans aan te brengen en niet alleen de glorieuze kanten van Henry’s campagne in Frankrijk te belichten, maar ook de misère en de modder te laten zien waarin veldslagen worden uitgevochten en de pijn en het verdriet om de gesneuvelden. De film doet minder episch aan dan latere producties, omdat er hier geen tienduizenden computergestuurde mannetjes met elkaar aan het vechten zijn. Maar door de camera op de personages gericht te houden en hun lotgevallen op het slagveld te volgen, raakt de toeschouwer betrokken en ook geraakt als sommigen sneuvelen en anderen over de dood van hun kameraden uitspreken. Naar het einde toe verliest de film wel wat aan vaart, al is die afsluiting nodig om de eindjes aan elkaar te knopen. Branagh laat als debuterend regisseur in elk geval zien dat hij veel kneepjes van het vak al onder de knie heeft en hij een waardig opvolger van zijn illustere idool is.
Hans Geurts
Waardering: 4.5