House of Flying Daggers – Shi mian mai fu (2004)

Regie: Zhang Yimou | 119 minuten | actie, drama, romantiek | Acteurs: Takeshi Kaneshiro, Andy Lau, Zhang Ziyi, Dandan Song, Yang Guang, Shu Zhang, Qi Zi

Politieke films draait hij al jaren niet meer: Zhang Yimou. Maar nu de Chinese regisseur in de Martial Arts zijn nieuwe liefde heeft gevonden is hij weer helemaal terug. Na het oogstrelende ‘Hero’ trakteert hij de wereld andermaal op een visueel sprankelende vechtfilm: ‘House of Flying Daggers’.

‘House of Flying Daggers’ draait om een rebellengroep met de gelijknamige naam. De outlaws willen de Chinese regering omver werpen. En zoals in elke oorlog en machtsgreep spelen spionnen daarbij een grote rol. De mooie Mei (Ziyi), een blind meisje, is geïnfrilteerd in een bordeel van waaruit ze overheidsfunctionarissen bespiedt. De regering stuurt ‘womanizer’ Jin (Kaneshiro) op haar af, omdat ze een vermoeden hebben dat het meisje belangrijke informatie bezit. Jin en Mei zijn noodgedwongen samen gevlucht als er verraad in het spel is. Als ze langzaamaan gevoelens voor elkaar krijgen, raakt zowel hun leven als de oorlog in een stroomversnelling.

De plot van ‘House of Flying Daggers’ is niet erg bijzonder, dit in tegenstelling tot Yimou’s eerdere werk. De Chinese cineast maakte furore met intieme dramafilms met een boodschap. Producties als ‘Not One Less’, waarin hij het schrijnende bestaan van de Chinese schoolkinderen aanstipte. Ook in de internationaal geprezen film ‘Raise the Red Lantarn’ was Yimou goed op dreef. De cineast belichtte een donker stuk uit de Chinese geschiedenis waarin vrouwenonderdrukking centraal stond.

Midden jaren 90 verloor de wereld Yimou uit het oog, omdat zijn films steeds saaier en onopvallender werden. Dankzij ‘Hero’, een spektakelfilm die in de lijn lag van ‘Crouching Tiger, Hidden Dragon’, speelde Yimou zich weer in de kijker. En sinds zijn ontdekking van het Martial Arts genre heeft de regisseur de smaak goed te pakken.

Ondanks de nogal grote genrewisseling, van kleinschalig drama naar grootschalig spektakel, is Yimou zijn gevoel voor storytelling niet verleerd. Hoewel actie en uiterlijk de hoofdmoot vormen in deze Oosterse knokfilm, weet de regisseur toch een goed en soepel lopend dramaplot tot leven te wekken. De cast vol Aziatische sterren is goed op dreef en levert aantrekkelijk spel af.

Ziyi Zhang is degelijk als altijd en nog altijd even mooi om naar te kijken. De Japanse Kineshiro maakt goed gebruik van zijn guitige kop met pretoogjes en ook de Chinese Lau leunt zwaar op zijn jongensachtige charme. Het acteerwerk is prettig en de karakters worden nog net voldoende uitgediept om van volwaardige personages te kunnen spreken. Het drama staat niet op de eerste plaats in deze productie. Het zal je al snel duidelijk worden wie de echte hoofdrolspeler van deze film is: namelijk de actie.

En de Actie, met hoofdletter A, is fantastisch in beeld gebracht. Yimou speelt met lichteffecten, kleurfilters en met de zwaartekracht. De stunts in de film zijn onmogelijk en bizar. Van een minutenlang gevecht in de toppen van een bamboebos, tot aan perfect getimede dansgevechten: alles oogt surreëel en dramatisch. Tel daarbij op dat Yimou de meest vreemde camerastandpunten en kleurcombinaties kiest en je kunt spreken van een actiefilm die je niet snel vergeet.

Het merendeel van de stunts is dankzij de beroemde wire-frame technieken, kabels dus, tot stand gekomen. Je kunt dus veel bovennatuurlijk hoge sprongen en duizelingwekkende valpartijen verwachten.

Helaas is niet alles in ‘House of Flying Daggers’ even indrukwekkend afgewerkt. Zo mocht Yimou zijn film best een half uurtje inkorten, want het verhaaltje van deze productie is toch echt te mager om de volle lengte te blijven boeien. Het is geheel te danken aan de sterke cast dat deze Martial Arts film de volle twee uur zo genietbaar is.

De sterke chemie tussen Ziyi en Kaneshiro is ontroerend en emotioneel. Mindere acteurs hadden het flinterdunne verhaaltje niet zo gevoelig en aansprekend kunnen brengen. Maar dankzij Yimou’s oog voor kleur en mooie kostuums, blijft de film altijd fraai om naar te kijken. Al moet je je wel door enkele taaie stukken met veel pratende hoofden heen wurmen.

Het zal je wel duidelijk zijn geworden: ‘House of Flying Daggers’ is verplichte kost voor de fans van folkloristische Chinese Martial Arts. Heb je niet zoveel op met artistiek geschoten Aziatische vechtersbazen die in boomtoppen springen, dan kun je deze film gerust laten schieten.

Frank v.d. Ven

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 13 januari 2005