Jeannette – Jeannette, l’enfance de Jeanne d’Arc (2017)

Recensie Jeannette CinemagazineRegie: Bruno Dumont | 105 minuten | geschiedenis, musical | Acteurs: Lise Leplat Prudhomme, Jeanne Voisin, Lucile Gauthier, Victoria Lefebvre, Aline Charles, Elise Charles, Nicolas Leclaire, Gery De Poorter, Régine Delalin, Anaïs Rivière, Kyliann Maréchal Tellier, Malone Leroy, Maxime Boulanger, Jonathan Leguen

Enige vorm van opwinding ging er door ons heen, toen we voorafgaand aan Cannes 2017 hoorden dat Bruno Dumont de jeugdjaren van Jeanne d’Arc als uitgangspunt zou nemen voor zijn nieuwe film ‘Jeannette’. Dumont zoekt, met prozaschrijver Michel Houellebecq, het ware Frankrijk in de mystieke middeleeuwen – zoals hij al toonde met ‘Hadewijch’, en het leek ons sterk dat we op dit vlak door deze purist en lyricus teleurgesteld konden worden.

Het ware Frankrijk, is dat het haastig prevelen van de naam van ‘le bon Dieu’ tussen blatende schapen, in een sober geënsceneerd landschap dat net zo goed in Noordwest-Frankrijk kan worden gevonden? Vreemd, duinen te zien in het Lotharingen van de jonge Jeanne d’Arc (anno 1425). Een beetje nauwkeuriger had dat wel gekund.

‘Jeannette’ – aangekondigd als musical, is vervreemdend; de volgende scène gaat vergezeld van een soort turbofolk. Lichtpunt als Jeanne is de aanstekelijk acterende Lise Leplat Prudhomme, die overal tussendoor danst – poëtische gesprekken heeft met vriendin Hauviette (Lucile Gauthier) en met haar schepper, en dat is vertederend mooi in beeld gebracht. Ook de switch van 8 naar 13 jaar (Jeanne Voisin vervangt Prudhomme) kan geslaagd worden genoemd.

De musicalvertolkingen, die zonder knipoog worden begeleid door een mix van volksmuziek en heavy metal, accorderen goed met het beschreven tijdvak. Wat Dumont precies beoogt is echter onduidelijk; hij vertelt een in principe bekend verhaal: een Franse jonge vrouw wil de Engelse overheersing beëindigen.

Dumont interpreteert, en dat lijkt de comfort zone van het voormalige enfant terrible op dit punt in zijn carrière. Vorm gaat daarbij voor inhoud, tekst voor actie. Wij gaan evenwel niet zover als VPRO Cinema (‘bezopen filmidee uit de subsidiehel’). Dumont heeft een eigen kleurenpalet dat niet ieder zal bekoren, maar hij kleurt binnen de lijnen. Hij is nog steeds ‘hardcore’, maar slaat zijn gitaar niet (meer) aan stukken.

Het musicalelement in een arthouse-setting, dat werkt om een verhaal te vertellen. Repetitief en lyrisch is ‘Jeannette’; de oude muziek is mooi met de hedendaagse verweven. De muziekstukken volgen elkaar wel snel op, waardoor zij kunnen gaan vervelen. En synchroon zingende nonnen begeleid door hardrockgitaren, dat gaat op de lachspieren werken na een tijdje.

Jan-Kees Verschuure

Waardering: 3

Bioscooprelease: 17 mei 2018
DVD-release: 25 september 2018