La gloire de mon père (1990)

Regie: Yves Robert | 105 minuten | drama, komedie, biografie | Acteurs: Philippe Caubère, Nathalie Roussel, Didier Pain, Thérèse Liotard, Julien Ciamaca, Victorien Delamare, Joris Molinas, Benoît Martin, Paul Crauchet, Pierre Maguelon, Michel Modo, Jean Rougerie, Jean-Pierre Darras, Victor Garrivier, Raoul Curet, Annick Danis, Louis Lalanne, Maxime Lombard, Michèle Loubet, René Loyon, Sébastien Grazzini, Benjamin Detriche

Wie een echte liefhebber is van Frankrijk, moet in de Provence zijn. Het heerlijke klimaat, de rijke keuken, de prachtige landschappen en de altijd aanwezige krekels. Allemaal onderdelen van een rustig en gelukkig leven. Niemand is zich daar meer van bewust dan de kleine Marcel, die met al dit moois wordt geconfronteerd tijdens zijn zomervakantie. En het is allemaal te bewonderen in ‘La gloire de mon père’, de verfilming van de roman van Marcel Pagnol.

Wat de film heerlijk maakt om te bekijken is de zachte en rustgevende stem van de verteller, een volwassen Marcel die op kinderlijke toon zijn herinneringen aan de zomervakanties ophaalt. ‘La gloire de mon père’ richt zich met name op de relatie met zijn vader, die onderwijzer is op een basisschool in Marseille. Al van jongs af aan blijkt Marcel leergierig te zijn en neemt hij alles wat hij meemaakt in zich op, tot groot plezier van zijn vader. Wanneer het gezin zich uitbreidt en meer geld te besteden krijgt, besluit Marcels vader hen mee te nemen naar de Provence voor, zoals Marcel zelf zegt, ‘de mooiste dagen van zijn leven’.

Naast een mooi verhaal biedt ‘La gloire de mon père’ een blik op een prachtige periode uit de Franse geschiedenis. De wandelingen door het park op de zondagen, die doen denken aan de schilderijen van Renoir en Manet, de deftige kleding van zowel de volwassenen als de kinderen en de prachtige rijtuigen en ouderwetse trams die de mensen op hun bestemming brengen. Samen met de af en toe droge humor van Marcel en zijn broertje Paul, de meningsverschillen over het geloof tussen vader Joseph en oom Jules en de liefdevolle maar af en toe zorgelijke blikken van moeder Augustine lijkt ‘La gloire de mon père’ zich om te toveren tot een kindersprookje.

Eén ding zint Marcel echter niet, en dat is dat zijn vader, die altijd het meeste weet, wint en begrijpt, het onderspit delft tegenover zijn oom Jules wat betreft het jagen. Apetrots is hij dan ook wanneer juist híj de twee vogels vindt die zijn vader met geluk heeft weten te raken. Maar het vertrek komt steeds dichterbij, en het idee dat hij straks ‘zijn prachtige heuvels’ en zijn vriendje Lili moet achterlaten voor het dagelijkse stadsleven maakt Marcel triest.

Natuurlijk zijn er ook in ‘La gloire de mon père’ wat schoonheidsfoutjes te vinden. Het onweer dat losbarst bijvoorbeeld, is op z’n zachts gezegd niet realistisch. Maar dat mag ook wel, want in 1990 was men op gebied van special effects gewoonweg niet zo ver. Eigenlijk zegt het feit dat dát het enige kritiekpunt is, genoeg over deze film. ‘La gloire de mon père’ is als een provincie met een heerlijk klimaat, een rijke keuken en prachtige landschappen: het is haast onmogelijk om daar niet van te gaan houden…

Julien van Alphen

Waardering: 4.5

Bioscooprelease: 5 juni 1992