La linea – The Line (2009)
Regie: James Cotten | 95 minuten | actie, drama, misdaad | Acteurs: Ray Liotta, Andy Garcia, Esai Morales, Armand Assante, Valerie Cruz, Jordi Vilasuso, Kevin Gage, Bruce Davison, Joe Morton, Danny Trejo, Gary Daniels, Michael DeLorenzo, David Ackert, Victoria Elizabeth, Jason Connery
‘La linea’ is inderdaad actie. Is inderdaad misdaad. Is inderdaad drama. Maar niet in de stijl van ‘seen one, seen them all’. Regisseur James Cotten kiest voor een andere benadering. Jawel, natuurlijk zien we veel obligaat pief paf poef werk, zoals hoort bij dit soort films, maar er spelen onderhuidse problemen mee die het geheel een interessante extra lading geven. We zien een nietsontziende bad guy die devoot bij priester (oude rot Armand Assante) te biecht gaat en we zien een getormenteerde huurmoordenaar, achtervolgd door een fout uit het verleden.
Andy Garcia speelt Don Javier Salazar, hoofd van een machtig drugskartel. Vanwege ziekte kiest hij een onbesuisde luitenant, Pelon (Esai Morales) als zijn opvolger. Dit is zwaar tegen het zere been van trouwe volger Eduardo die niet snapt waarom zijn baas voor de ‘harde lijn’ kiest. Zoals later zal blijken heeft Salazar hier zo zijn bedoelingen mee. Ondertussen komt ook de Amerikaanse regering zich bemoeien met de interactie en staan de verschillende partijen elkaar serieus naar het leven. Want het handelt allemaal om de smokkelroute tussen Tijuana in Mexico en de Verenigde Staten. Die mag onder geen beding in handen vallen van hier naar hengelende Afghaanse terroristen. Tussendoor worden we ook nog deelgenoot van een soort van ‘love interest’ tussen huurmoordenaar Mark Shields (Ray Liotta) en een zich over hem ontfermend hoertje (Valerie Cruz), maar dat past binnen de lijn van het verhaal. De huurmoordenaar krijgt via haar een kans zijn fout uit het verleden te herstellen.
‘La linea’ heeft als subtitel ‘There are some lines you should never cross’ en dat geldt op meerdere gebieden. Pelon die wat al te druistig tekeer gaat, Shields die ‘ooit’ een misstap beging. Hoe ver kan je gaan of hoe ver laat men je gaan? Dat is waar het bij ‘La linea’ om draait. Waar kom je in het criminele circuit nog mee weg en wanneer is de grens, letterlijk, bereikt? En dat zien we in de verrassende finale, waar alles zijn juiste beloop krijgt. ‘La linea’ is anders dan andere films binnen het genre en is goed verteerbaar, juist door deze andere draai die Cotton de film mee geeft. En ach, dat Danny Trejo (uitblinkend in ‘Machete’) weer stereotiep als bendelid met een groot geweer wordt opgevoerd nemen we dan maar voor lief…
Ruud Stift