La mala educación (2004)

Regie: Pedro Almodóvar | 105 minuten | drama | Acteurs: Fele Martinez, Gael Garcia Bernal, Daniel Giménez Cacho, Lluis Homar, Francisco Maestre, Francisco Boira, Juan Fernandez, Nacho Perez, Raul Garcia Forneiro, Javier Camara, Alberto Ferreiro, Petra Martinez, Sandra Roberto Hoyas

‘Mijn film is niet tegen de kerk. Dat is ook niet nodig. De kerk maakt zichzelf wel belachelijk.’
(Pedro Almodóvar over ‘La mala educación’)

De kerk komt er niet goed vanaf in de nieuwste Almodóvar. Tijdens zijn opvoeding op een streng katholieke school was regisseur Almodóvar zelf getuige van seksueel misbruik van jongens door paters (hij ontkent overigens heel stellig dat het hem zelf is overkomen). ‘La mala educación’ gaat voor een groot deel over de obsessieve liefde die pater Manolo voor (veel te) jonge jongens koestert.

Pedofilie, moord, chantage, list en bedrog, het is maar een greep uit de onderwerpen die en passant aan bod komen. Dat had een dramatisch, tranentrekkend drama kunnen opleveren, maar Almodóvar houdt het luchtig. Te luchtig misschien wel. De film staat bol van prachtige beelden van schitterende huizen, felle interieurs en mooie mensen met zo min mogelijk kleren aan. Maar hoe mooi ook, fraaie plaatjes alleen kunnen er niet voor zorgen dat het je oprecht kan schelen wat er met de hoofdpersonen gebeurt.

Juan, Ignacio en Enrique zijn vrijwel inwisselbaar als “creatieve, weinig sympathieke, homoseksuele mannen van om en nabij de dertig”. Ze hebben niets eigens, de karakters worden niet uitgediept. Hun beweegredenen blijven grotendeels onduidelijk; (Kijk uit! spoilers!) als Enrique al weet dat Juan niet Ignacio is, waarom begint hij dan wat met hem? Waarom doet Juan zich voor als zijn broer terwijl hij zo makkelijk door de mand kan vallen? Waarom blijft Ignacio op het internaat waar hij bepoteld wordt als Enrique van school is gestuurd? Waarom zien de jongens elkaar nooit meer? En zo blijven er veel meer zaken onduidelijk. Helemaal aan het einde wordt nog kunstig verteld hoe het de personages verder verging, maar tegen die tijd kan het je eigenlijk al niet meer schelen. Jammer, want cinematografisch is het schitterend.

Liesbeth Broekhuyse

Waardering: 3

Bioscooprelease: 26 augustus 2004