La nuit du 12 (2022)

Regie: Dominik Moll | 114 minuten | misdaad, drama | Acteurs: Bastien Bouillon, Bouli Lanners, Théo Cholbi, Johann Dionnet, Thibaut Evrard, Julien Frison, Paul Jeanson, Mouna Soualem, Pauline Serieys, Lula Cotton-Frapier, Charline Paul, Matthieu Rozé, Baptiste Perais, Jules Porier, Nathanaël Beausivoir, Pierre Lottin, Camille Rutherford, David Murgia

Een voice-over die direct aankondigt dat de film zal gaan over een van de vele onopgeloste moordonderzoeken in Frankrijk. Wacht even, onopgelost? Waarom dan nog verder kijken? Regisseur Dominik Moll geeft je meer dan genoeg redenen in het dramatische en mysterieuze ‘La nuit du 12’.

Een jonge vrouw, Clara (Lula Cotton-Frapier), wordt vermoord als ze na een feestje terugloopt naar huis. Daar is meteen de eerste reden om verder te kijken: de manier waarop is gruwelijk, de visualisatie indringend. De rechercheurs, geleid door Yohan (Bastien Bouillon), komen ter plaatse en gaan naar Clara’s ouders om het nieuws te brengen dat hun kind dood is. Tijdens het slechtnieuwsgesprek ‘bevriest’ Yohan, als hij een portret ziet van Clara met een kat. Het kondigt een langlopende obsessie met de zaak aan.

Het personage Yohan is de volgende reden om de film te continueren, want dit is precies de intrigerende politiechef waar je op zit te wachten. Introvert, maar ook extravert. Beheerst, maar ook vol woede. Wat volgt zijn scènes waarin (uitsluitend mannelijke) agenten samen eten, rapporten uittypen en een onnozel probleem met de printer krijgen. Een verademing om een keer geen geromantiseerd beeld van politiewerk te zien.

En je blijft kijken. Clara blijkt op liefdesgebied namelijk niet stil te hebben gezeten, dus de ene na de andere ex-scharrel moet worden ondervraagd. De verhoren van de exen, niet de meest voorkomende jongens, zijn vermakelijk, ook door de inbreng van de ervaren collega-agent Marceau (Bouli Lanners). Maar het levert allemaal bitter weinig op. Het versterkt hooguit Yohans obsessie, die na het werk als een bezetene rondjes rijdt op een wielerbaan. Een nogal duidelijke metafoor voor de zaak.

Enkele jaren later wordt het moordonderzoek nieuw leven ingeblazen. Een veelbelovende vrouwelijke agent, Nadia (Mouna Soualem), heeft zich intussen bij het team gevoegd. Als een te oud kind dat nog heel graag in Sinterklaas wil geloven, hoop je dat de moord nu alsnog wordt opgelost en lijkt het eindelijk zover te zijn.

Fascinerend hoe je parallel aan het hoofdpersonage Yohan geobsedeerd kunt raken door de zaak, terwijl je daar meteen al in ontmoedigd wordt. De narratieve transportatie moet dan wel heel krachtig zijn. Regisseur Moll heeft zich ingespannen om je mee te laten kijken door de ogen van Yohan en het voortreffelijk ingetogen acteerwerk van Bouillon verzilvert die inspanning.

‘La nuit du 12’ gaat ondertussen over man-vrouwverhoudingen. Om in Yohans expliciete termen te spreken: ‘Er is iets mis tussen mannen en vrouwen’. Alle mannen hadden Clara kunnen vermoorden, inclusief hijzelf. Dat laatste wordt prachtig en ook griezelig gevisualiseerd, als Yohan in iedere ondervraagde ex van Clara transformeert.

‘La nuit du 12’ zuigt je vanaf het begin in het misdaadverhaal, ook al lijkt de intro elke reden weg te nemen om er nog in opgezogen te willen worden. De obsessie van de gefrustreerde politiechef Yohan wordt die van jou, en dat kan alleen maar van vakmanschap getuigen. Terecht won de film dan ook zes Césars, waaronder die voor beste film.

Ester Šorm

Waardering: 4

Bioscooprelease: 8 december 2022