Las hijas de Abril (2017)

Regie: Michel Franco | 103 minuten | drama | Acteurs: Emma Suárez, Ana Valeria Becerril, Enrique Arrizon, Joanna Larequi, Hernán Mendoza, Ivan Cortes, Mario Escalante

Wanneer de zeventienjarige Valeria zwanger is, staat ineens haar tot dan toe afwezige moeder op de stoep. Om haar dochter bij te staan, zoals ze zelf zegt, maar Valeria heeft haar bedenkingen. En terecht. De Mexicaanse regisseur Michel Franco (‘Después de Lucia’) vertelt een verhaal vol onwaarschijnlijke gebeurtenissen op beschouwende wijze, zonder te oordelen over zijn merkwaardige personages. Aan de kijker de opdracht hierin mee te gaan. ‘Las hijas de Abril’ werd net als voorganger ‘Después de Lucia’ geselecteerd voor de sectie Un Certain Regard op het filmfestival van Cannes.

We horen geluiden van seksuele handelingen uit een naastgelegen kamer komen. De mollige Clara luistert het gelaten aan terwijl ze haar ontbijt klaarmaakt. Dan komt de piepjonge en magere Valeria de kamer uitlopen, spiernaakt. We zien eerst alleen haar armen, maar als ze vanachter de keukenbar tevoorschijn komt, verschijnt pontificaal haar bolle, zwangere buik. De ongemakkelijke toon van de film is gezet.

Valeria en Clara zijn zusjes en bewonen samen een mooi huis aan zee in de Mexicaanse badplaats Puerto Vallarta. Hun ouders wonen niet bij hen, maar er is wat telefonisch contact, zij het niet van harte. Haar zwangerschap wil Valeria dan ook liever niet met de ouders delen, zeker niet met haar moeder, Abril. Als Clara, voortkomend uit een deel bezorgdheid en een deel wrok, hun moeder toch inlicht over de zwangerschap, besluit die op stel en sprong langs te komen. Zogenaamd om te helpen, maar Valeria heeft zo haar twijfels, en geeft die door aan de kijker. Want schiet Abril werkelijk belangeloos en onvoorwaardelijk haar dochters te hulp? Of is er iets anders aan de hand? Haar controlerende gedrag en bemoeizucht zijn al moeilijk te accepteren, maar het zal nog een stuk erger worden dan dat.

De Spaanse actrice Emma Suárez, bekend uit vroege films van Julio Medem en het mooie ‘Julieta’ van Pedro Almodóvar, kan het onwaarschijnlijke personage van Abril dragen: een nog steeds aantrekkelijke vrouw van middelbare leeftijd die duidelijk midden in haar midlife crisis zit en zoekt naar iets wat haar leven nieuwe zin kan geven. De jonge acteurs hebben wat meer moeite de personages meer dan één dimensie te geven. Zeker Ana Valeria Becerril en Enrique Arrizon kunnen als de te jonge ouders Valeria en Mateo niet altijd volledig overtuigen.

Regisseur Franco heeft bepaald geen rooskleurige beeld van het gezinsleven, of eigenlijk van elk soort menselijke interactie. Hoewel zijn Mexico er in de films vredig bij ligt, de zon altijd schijnt en de middenklasse op wie hij zijn pijlen richt, het prima voor elkaar heeft, broeit en borrelt er van alles onder het oppervlak. De spanning is voortdurend voelbaar. Het is niet de overheid, de criminelen of autoriteiten die ellende brengen, maar het zijn de burgers zelf. Een pijnlijke blootlegging van zijn kijk op de maatschappij wellicht. Onderhuidse spanningen, beledigingen, ongemak. De mannen zijn passief, dom en seksbelust en de vrouwen vals, somber en jaloers.

De gebeurtenissen blijven in het eerste deel van ‘Las hijas de Abril’ lang broeien maar buitelen in het laatste gedeelte over elkaar heen. Je voelt enigszins aankomen wat er staat te gebeuren, maar Franco gaat nog even een stap verder dan elke verwachting. Het jammere is dat je als kijker op dat moment al zo ver van de afstandelijke en ondoorgrondelijke personages bent verwijderd, dat het een opgave wordt om mee te gaan in het sinistere universum van ‘Las hijas de Abril’. De afwezigheid van een soundtrack of close-ups om nader tot de personages te komen, versterken de afstand. Lukt het wel je te laten meevoeren door Franco, dan zal de film blijvende indruk maken.

Ruby Sanders

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 18 januari 2018
DVD-release: 23 mei 2018