Le chiavi di casa –The Keys to the House (2004)

Regie: Gianni Amelio | 105 minuten | drama, familie | Acteurs: Kim Rossi Stuart, Charlotte Rampling, Andrea Rossi, Alla Faerovich, Pierfrancesco Favino, Manuel Katzy, Michael Weiss

Regisseur Gianni Amelio was met ‘Il ladro di bambini’ verantwoordelijk voor een van de indrukwekkendste Europese films van de jaren 90. Dit sociaal-realistisch drama over een politieman die twee verwaarloosde kinderen naar een weeshuis moet begeleiden, liet een verpletterende indruk achter en verdiende terecht vele prijzen. Opvolger Lamerica (1994), een sober drama over hoop en wanhoop in het straatarme Albanië, was kwalitatief niet eens zoveel minder. Daarna zagen we niet veel meer van Amelio, totdat ‘Le chiavi di casa’ uit 2004 via het IFFR 2005 ons land bereikte.

‘Le chiavi di casa’ is losjes gebaseerd op een autobiografische roman van Giuseppe Pontiggia. Maar waar het boek een periode van dertig jaar beslaat, zien we nu slechts enkele weken uit het leven van vader Gianni en zoon Paolo. We zijn getuige van de problemen waarmee het opvoeden van een gehandicapt kind gepaard gaat, maar ook van de liefde en de allesoverheersende zorg voor zo’n kind. Hoewel we nu en dan iets meer over de hoofdpersonen te weten komen, richt de meeste aandacht zich op de alledaagse troebelen van vader en zoon; dat maakt deze film, die toch al een erg traag tempo heeft, er niet opwindender op.

Naarmate ‘Le chiavi di casa’ vordert, rijst steeds meer de vraag waarom in dit geval is gekozen voor fictie. Aangezien er nauwelijks verhalende of dramatische elementen zijn en er van karakterontwikkeling bijna geen sprake is, zou een documentaire meer voor de hand hebben gelegen. In het tweede deel sluipen er echter toch verhalende elementen in ‘Le chiavi di casa’ en dan is de film meteen niet meer te redden. Eerst neemt Paolo de benen, vervolgens vertrekken vader en zoon naar Noorwegen, belooft vader dat hij voortaan voor zoon zal zorgen, totdat een akkefietje alles weer overhoop gooit. Die gebeurtenissen komen zomaar uit de lucht vallen en voegen niets toe aan het verhaal. Tot overmaat van ramp zitten er ook nogal wat gaten en onwaarschijnlijkheden in het scenario en is het acteren van Kim Rossi Stuart (Gianni) niet echt overtuigend.

Wat uiteindelijk resteert is een warrige film met fijne muziek en een solide bijrol van Charlotte Rampling; een film die bol staat van de goede bedoelingen en die laat zien dat Amelio’s hart nog altijd op de juiste plaats zit. Maar voor een regisseur die zijn publiek ooit naar adem deed snakken na de stille en loodzware laatste minuten van ‘Il ladro di bambini’, is dat te weinig. Veel en veel te weinig.

Henny Wouters

Waardering: 2

Bioscooprelease: 31 maart 2005