Little Richard: I Am Everything (2023)

Recensie Little Richard: I Am Everything CinemagazineRegie: Lisa Cortes | 101 minuten | documentaire, muziek | Met: Little Richard, Billy Porter, John Waters, Tom Jones, Mick Jagger, Paul McCartney, Pat Boone, Nile Rodgers, Nona Hendryx

“I am the originator. I am the emancipator. I am the architect of rock ’n’ roll.” In de documentaire ‘Little Richard: I Am Everything’ bespreken verschillende personages de legendarische muzikant. Het wordt duidelijk dat Richard Wayne Penniman worstelde met dualiteit. Aan de ene kant was hij de rauwe en flamboyante pionier van de rock ‘n’ roll muziek. Aan de andere kant was hij een religieus persoon die opgroeide in armoede in Macon, Georgia. Hij zong in de kerk, maar zijn strenge dominee-vader accepteerde zijn homoseksualiteit niet (uiteindelijk zou hij hem echter weer verwelkomen in het ouderlijk huis). Het kan moeilijk zijn om te begrijpen hoe Little Richard uitgroeide tot een van de belangrijkste muzikanten en culturele figuren, maar als we het totaalbeeld bekijken van wat hij heeft bijgedragen, kunnen we zijn impact op de muziek en cultuur beter waarderen. Hij was een onmisbaar element van de rock and roll. Hij combineerde denderende 12-bar blues met oerkreten en creëerde zo een uniek geluid. Richard wordt in deze documentaire beschreven als “The Big Bang”, een bijnaam die hij zelf vaak gebruikte.

In de documentaire gebruikt regisseur Lisa Cortés de explosies van sterrenstelsels en sterren als metafoor om te laten zien hoe ongewoon het is dat invloeden en interne conflicten met elkaar botsen. De spirit van Richard stond te popelen om te zingen, ondanks de herhaalde verzoeken van zijn vader om “zachtjes” te zingen. Hij zong in de stijl van liedjes als “Long Tall Sally” en “Tutti Frutti” en streefde naar het zijn van “The Living Flame”. Maar in 1982 verscheen Richards andere kant op de David Letterman show om zijn homoseksualiteit “af te zweren” en rechtse praatjes te herhalen. Het was pijnlijk en intrigerend om te zien welke gevechten deze man moest doorstaan.

Richards moed om trouw te blijven aan zichzelf hielp hem om meer te zijn dan zijn gebreken en de negatieve behandeling die hij kreeg van mensen die zijn levensstijl afkeurden. Cortés plaatst dit in perspectief door te wijzen op de segregatie in het zuiden van de VS in de jaren veertig en vijftig, en op de ondergrondse dragclubs en “speakeasies” waar hij optrad.

Richard weigerde de stemmen van iconen als BB King te imiteren en koos ervoor om zichzelf te zijn. Ondanks de indrukwekkende individualiteit en het unieke geluid dat hij creëerde, werd het gekannibaliseerd door witte artiesten. Mick Jagger, Paul McCartney en David Bowie erkennen allemaal de impact van Richard in de documentaire ‘I Am Everything’, waar zelfs een Beatles-cover aan hem is gewijd. Toch blijft er de bittere ironie van Pat Boone, die “Tutti Frutti” coverde en er meer geld mee verdiende.

Richard werd gedurende een groot deel van zijn leven ondergewaardeerd, maar sinds zijn overlijden in mei 2020 is zijn nalatenschap blijven schitteren. Hij zal nooit vergeten worden als een belangrijk onderdeel van de populaire muziekgeschiedenis, en Lisa Cortés benadrukt dit in haar film door zijn levenslange strijd om herinnerd te worden te laten zien. En dat is precies hoe het zou moeten zijn.

Vincent Tramper

Waardering: 3

Speciale vertoning: Movies That Matter Festival 2023
Bioscooprelease: 11 mei 2023