Lost Voyage (2001)
Regie: Christian McIntire | 96 minuten | horror, thriller | Acteurs: Lance Henriksen, Jeff Kober, Judd Nelson, Scarlett Chorvat, Janet Gunn, Robert Pine, Wendy Robie, Ray Laska, Bill Livingston, Ron Otis, Mason Lucero, Donna Magnani
Het verhaal lijkt leuk, bermuda-driehoeken doen het goed bij mensen die van mysterieuze en onverklaarbare gebeurtenissen houden. ‘Lost Voyage’ begint veelbelovend als men het schip ziet vertrekken. De schot in de zaak blijft echter uit. Als eenmaal iedereen eindelijk op het schip is beland die er hoort, dreigt het toch spannend te worden. Het blijft helaas bij dreiging; de special effects zijn van een dusdanig laag niveau dat het één grote komedie wordt. Het lijkt wel of McIntire alles uit de kast haalt om het genre belachelijk te maken. Men zou het als een parodie kunnen opvatten, dan wordt het een stuk grappiger en brengt het misschien meer plezier in het kijken. Helaas blijkt dat de regisseur de film wèl als een serieuze horror blijft zien, ondanks de duidelijk computer-geanimeerde special effects die niet het juiste effect tot stand brengen. Wanneer op een gegeven moment de helicopter door de regen naar het schip vliegt, heb je als kijker werkelijk het idee dat je een computerspel hebt opgestart. De film wordt er nog minder serieus van als na een tijdje de nodige “geesten” komen aanvliegen. De zogenaamde kwelgeesten van ‘Ghostbusters’ (en die film is al uit 1984) zien er beter en echter uit dan dit zooitje ongeregeld. Jammer.
Als de special effects van een betere kwaliteit waren en de acteurs net wat meer overtuigingskracht hadden met hun acteerwerk, was de film wel spannend geweest. Het is toch te lachwekkend voor woorden dat als je weet dat je binnen een paar minuten dood kan zijn, je je druk maakt over de filmtapes die je nog moet ophalen. Dit komt niet een keer voor, maar bijna de hele film door krijgt men die ene zin te horen: ‘Did you get the tapes…’ Onvergeeflijk. In een normale storm zijn de golven hoog, zou men verwachten, maar nee hoor, in plaats daarvan krijgt de kijker een prachtig strakke, kalme, kabbelende zee te zien. De grootste fout is echter te zien wanneer Scarlet Chorvat de flat uitloopt: het is duidelijk in beeld dat er een kale studio achter het decor staat.
Terug naar het flinterdunne verhaal. Het einde, als men zich er tenminste toe kan zetten tot het einde te blijven zitten, is erg abrupt en komt afgeraffeld over. Kortom: het perfecte einde van een jammere, mislukte film. Mensen die zichzelf niet afgeleid vinden door de slechte special effects kunnen het nog mogelijkerwijs als ‘eng’ bestempelen, maar de serieuze kijker van dit genre zal algauw afhaken.
Tessa Obbens