LOU (2017)

Regie: Dave Mullins | 7 minuten | animatie, korte film, komedie, familie, fantasie

Bij Pixar zijn ze dol op shorts. De korte filmpjes geven ambitieuze filmmakers de mogelijkheid om hun eigen ideeën te ontplooien en meer ervaren animators krijgen de kans te experimenteren. Elke nieuwe bioscooprelease van een lange Pixar-film, wordt vergezeld door een short. Voor Pixar betaalt de bewegingsvrijheid die medewerkers krijgen zich al jaren uit; talloze shorts vielen in de prijzen en niet zelden wordt het ‘voorafje’ even goed – en zo niet beter – gewaardeerd als de hoofdfilm. Dave Mullins werkte als animator onder meer mee aan ‘Finding Nemo’ (2003), ‘The Incredibles’ (2004), ‘Cars’ (2006), ‘Ratatouille’ (2007) en ‘Up’ (2009) en is dus zeer ervaren. Al in 2005 startte hij met het uitwerken van ideeën voor een eigen short. Zijn plannen liepen uiteen van een beverfamilie die zijn eigen familie moest voorstellen en varianten op het ‘Cars’-thema tot een verhaal rond een piraat en een zeemeermin. Maar het was het allemaal nét niet. Pas toen hij zijn eigen jeugd als uitgangspunt nam, begon het ergens op te lijken. De vele verhuizingen die hij vroeger meemaakte, bleken de perfecte inspiratiebron voor ‘Lou’ (2017). Telkens moest hij zijn vrienden achterlaten en wennen aan wéér een nieuwe school met wéér nieuwe kinderen. Soms gaf dat hem het gevoel dat hij onzichtbaar was. Het idee voor een onzichtbaar figuur, die zich in het volle zicht kan verstoppen op een basisschool, was geboren.

Lou is een mysterieus, antropomorfisch wezen dat is opgebouwd uit gevonden voorwerpen. Ballen, kledingstukken, boeken en speelgoed dat op het schoolplein is blijven slingeren vormen samen een figuur dat zich razendsnel en onzichtbaar voortbeweegt zodra de kinderen de klaslokalen induiken. Gaan ze weer buiten spelen, verdwijnt hij in de ‘Lost and Found’-kist. Hij neemt telkens een andere gedaante aan en heeft, als je je ogen toeknijpt, wel iets weg van een Muppet. Lou heeft een bijzondere taak: het bewaken van de spullen van de kinderen. Spullen die door de pestkop JJ zijn zoekgeraakt. Lou wil JJ een lesje leren en weet het joch voor zijn karretje te spannen, om zo de kinderen weer te herenigen met hun zoekgeraakte spullen. Zo worden twee vliegen in één klap geslagen; niet alleen zijn de kinderen blij hun verloren gewaande spullen weer terug te vinden, JJ leert en passant ook nog eens hoe hij op de juiste manier met zijn klasgenootjes om dient te gaan. En daar wordt iedereen beter van.

De animatoren bij Pixar weten als geen ander hoe ze levenloze zaken een hart en een ziel kunnen geven. Net als in bijvoorbeeld de ‘Toy Story’-reeks, wordt ook in ‘Lou’ een optimaal effect bereikt. Hoewel de figuur Lou mysterieus en ook een tikkeltje spannend is, weet Mullins hem wél tot leven te wekken door hem menselijke trekjes te geven. De animatiefilms van Pixar – zowel de speelfilms als de shorts – staan bekend om hun vermogen emoties aan te wakkeren en in ‘Lou’ zien we dat ook terug. Want zie het maar eens droog te houden wanneer Lou op zijn geheel eigen wijze weet door te dringen tot het meest kwetsbare in de ziel van bullebak JJ, wiens gedrag ook maar een gevolg is van een gebeurtenis uit het verleden. De gebeurtenissen zijn simpel, herkenbaar en uit het leven gegrepen; het is de vorm waarin Mullins het giet wat het bijzonder maakt. Met ‘Lou’ levert Pixar opnieuw een kwalitatief hoogstaande short af; een filmpje dat, in al zijn eenvoud, weet te ontroeren, amuseren en intrigeren en de hoofdfilm (‘Cars 3’, 2017) weet te overtreffen. En dat is een knappe prestatie voor een filmpje dat alles bij elkaar slechts zeven minuten duurt.

Patricia Smagge

Waardering: 4

Bioscooprelease: 12 juli 2017 (als voorfilm voor ‘Cars 3’)
DVD- en blu-ray-release (ook 3D): 29 november 2017

Vanaf 21 februari t/m 12 maart 2018 is in 23 bioscoopzalen door heel Nederland een exclusief programma van ‘Oscar Nominated Short Films’ in de categorieën ‘Animatie’ en ‘Live-Action’ te zien, uitgebracht door ShortsTV.