Magic Mountains (2020)

Recensie Magic Mountains CinemagazineRegie: Urszula Antoniak | 81 minuten | misdaad, drama | Acteurs: Marcin Dorocinski, Hannah Hoekstra, Maria Maj, Thomas Ryckewaert

Succesvol schrijver en parttime misantroop Lex kan het niet verkroppen dat zijn muze Hannah hem heeft verlaten. Nog één keer vraagt hij zijn ex en voormalig klimmaatje om een avontuur in het Tatra gebergte aan te gaan. Zoals Lex, de azijnpisser spelende Thomas Ryckewaert, zegt tegen haar: jij verliet mij, dit keer wil ik jou verlaten. Als dit niet onheilspellend genoeg klinkt, komt er nog een derde persoon in het spel voor, berggids Voytek (Marcin Dorocinski). Voordat de drie maar een stap in de bergen hebben gezet, weet je dat de vergiftigde relatie tussen Lex en Hannah de al roekeloze onderneming extra gevaarlijk maakt. De compacte telefilm ‘Magic Mountains’ is een relatiedrama en thriller ineen die zich verzuurd naar de bergtop sleept.

De Pools-Nederlandse regisseur Urszula Antoniak oogstte met ‘Nothing Personal’ (2009), vier Gouden Kalveren en diverse internationale prijzen, haar grootste succes tot nu toe. Deze Nederlands-Ierse productie vertelt over een rouwende jonge vrouw die zonder plan naar Ierland verkast en daar intrekt bij een kluizenaar. Dit gegeven levert een uiterst broeierig geheel op waar je nooit helemaal de vinger op kan leggen. Die fascinatie voor spanning en contrasten tussen mensen op desolate plekken die ondanks alles elkaar aantrekken, is kenmerkend voor Antoniaks werk. Ook het fatalistische ‘Magic Mountains’ leeft van confrontaties op het scherpst van de snede. Hannah en Lex komen gelijkwaardig over in snedigheid en zucht naar avontuur, maar dit legt tegelijkertijd een bom onder hun relatie die feitelijk al is ontploft. Nu is het vooral scherven rapen, en overleven in de bergen.

Wat betreft de soms verstikkende spanning tussen echtelieden zou Antoniak Amerikaans-Russiche regisseur Julia Loktev een hand kunnen geven. In Loktevs ‘The Loneliest Planet’ (2011) trekt een jong stel door een onherbergzaam deel van Georgië, zonder gids, en stuit op een situatie die de verhoudingen tussen de twee onherroepelijk verandert. Loktevs film neemt de tijd om dit voorval tijdens de reis in te laten werken en verlaat de daaruit voortvloeiende broeierigheid nog nauwelijks. Hoewel Antoniak dit soort spanning in ‘Magic Mountains’ af en toe knap weet te benaderen, is het vanaf het begin weinig ambigue hoe de zaken ervoor staan. Of is dit relaas toch voornamelijk te herleiden naar een fantasie van een eerzuchtig schrijver?

Je vraagt je af waarom Hannah überhaupt met de obsessieve en wraakzuchtige Lex, zeker als het je ex betreft, meegaat. Hoe verliep hun relatie eigenlijk voordat het uit ging? Zit daar zo mogelijk niet een explosiever film in? Eentje waar Loktev zich een dienst mee bewees door het over ‘het midden’ van een relatie te hebben. Niet alleen de gedeelde sterktes maar ook elkaars zwaktes zijn dan nog niet uitgemaakt. Dus, ondanks een paar sterk geacteerde scènes en dubbelzinnige point of views weet het extreem afgemeten ‘Magic Mountains’ niet de zinderende magie van Antoniaks eerdere werk te benaderen.

Roy van Landschoot

Waardering: 3