Max et les ferrailleurs – Max and the Junkmen (1971)
Regie: Claude Sautet | 105 minuten | drama, romantiek, misdaad | Acteurs: Michel Piccoli, Romy Schneider, Bernard Fresson, Georges Wilson, François Périer, Boby Lapointe, Michel Creton, Henri-Jacques Huet, Jacques Canselier, Alain Grellier, Maurice Auzel, Philippe Léotard, Robert Favart, Dominique Zardi, Albert Augier, Betty Beckers, Alain Belard, Jean-Paul Blonday, Danielle Durou, Léa Gray, Dany Jacquet, Jack Lenoir, Bernard Musson
De Franse film ‘Max et les ferrailleurs’ betekende de tweede samenwerking van regisseur Claude Sautet en actrice Romy Schneider. Opgenomen in de periode tussen twee legendarische films, ‘Les choses de la vie’ en ‘César et Rosalie’, geniet ‘Max and the Junkmen’, zoals de internationale titel luidt, minder bekendheid dan zijn illustere voorganger en opvolger. Dat is niet terecht, want de prent is een mooie tragikomedie die de tand des tijds goed heeft doorstaan.
Michel Piccoli vertolkt de rol van de Max uit de titel, een politieagent, die ondanks zijn ruime ervaring in het vak er maar niet in slaagt boeven op heterdaad te betrappen. Wanneer een overval die hij niet weet te voorkomen een dode oplevert, omdat zijn verklikker betrapt is en het gespuis de hold-up op een andere locatie heeft gehouden, is voor hem de maat vol. Hij komt op het “ingenieuze” idee zelf een overval te regisseren en zodoende van alle ins en outs op de hoogte te zijn. Zo kan hij de criminelen inrekenen en zijn imago opvijzelen. Groot is dan ook zijn vreugde als hij een oude kameraad tegen het lijf loopt die hij zo’n zeventien jaar geleden voor het laatst gezien heeft. Max ziet in deze Abel Maresco (Bernard Fresson), wiens leven in het teken staat van de kleine criminaliteit, een perfect slachtoffer voor zijn plan. Het is leuk om te zien hoe verbaasd Abel is over dit weerzien – uitermate goed geacteerd door Fresson – en ondanks zijn achtergrond wint hij vrij snel de sympathie van de kijker, omdat deze weet welke bedoelingen Max heeft. Max’ probleem is alleen Abel zo ver te krijgen zonder dat hij hem zelf weer moet ontmoeten.
De oplossing komt al snel wanneer Max, met hulp van een collega, die in Abels woonplaats Nanterre veel contacten heeft met de criminele club waarvan Abel deel uitmaakt, Abels vriendin, Lily (Romy Schneider) ontdekt. Zij is een prostituee en in haar ziet Max demogelijkheid om zijn idee tot uitvoering te brengen. Hij huurt haar in voor een afspraakje, maar wanneer hij er vervolgens voor kiest geen seks te hebben, is de beeldschone vrouw natuurlijk verbaasd, maar ook geïntrigeerd, zeker wanneer de afspraakjes met een zekere frequentie plaatsvinden. Langzaam sluiten de twee vriendschap. Max weet op een uiterst gewiekste manier Lily te bespelen, zodat zij gaat twijfelen over het leven dat zij en Abel leiden. Omdat Max zich voordoet als bankier van een zich in de buurt bevindend bankfiliaal, lukt het hem om via haar bij de bende kruimeldieven het idee te planten voor de overval. Hij krijgt echter ook gevoelens voor Lily en omgekeerd laat Max Lily ook niet koud.
Sterkste punt aan ‘Max et les ferrailleurs’ is het acteerwerk. Michel Piccoli en Romy Schneider komen zeer overtuigend over in hun rollen. De twee Franse sterren deelden heel wat films samen en zeker onder regie van Claude Sautet komen zij tot bloei. De emoties die de twee personages ondergaan worden uitmuntend neergezet. Daarnaast is het verhaal van de hand van Claude Néron, die het samen met Sautet en Jean-Loup Dabadie tot scenario verwerkte, van grote klasse. Het houdt de kijker op het puntje van de stoel. Meer dan een politiethriller is Claude Sautets film echter een drama, hoewel de overval de climax van de film is, zijn het de emotionele ontwikkelingen die de film voortstuwen.‘Max et les ferrailleurs’ is een aanrader voor liefhebbers van sterk geacteerde drama’s. Liefhebbers van Piccoli en Schneider mogen deze prent absoluut niet links laten liggen.
Monica Meijer
Waardering: 3.5