Misbehaviour (2020)

Regie: Philippa Lowthorpe | 107 minuten | drama, komedie | Acteurs: Keira Knightley, Greg Kinnear, Daniel Tiplady, Kajsa Mohammar, Stephen Boxer, Justin Salinger, Jessie Buckley, Ruby Bentall, Lily Newmark, Maya Kelly, John Heffernan, Jo Herbert, Rhys Ifans, Keeley Hawes, Ed Eales White, Jonathan Rhodes, Lesley Manville, Eileen O’Higgins, Laurel Lefkow, Amanda Lawrence, Samuel Blenkin, Nicholas Nun, Phyllis Logan, Robert Irons, Alexa Davies, Jojo Macari, Gugu Mbatha-Raw, Loreece Harrison, Suki Waterhouse, Clara Rosager

Eric Morley en zijn echtgenote Julia organiseerden al bijna twintig jaar missverkiezingen toen in 1970 de vrouwenrechtenbeweging ineens van zich deed spreken en Miss World afdeed als een ordinaire vleeskeuring. Voor die tijd was het evenement een feestelijk gebeuren, waarvoor miljoenen gezinnen klaar zaten bij de kijkbuis om zich met een hapje en een drankje te vergapen aan de mooie dames. Maar is zo’n verkiezing nou ordinair familievermaak of een door de patriarchale samenleving in stand gehouden vrouwonterende ‘veemarkt’? Eind jaren zestig, toen vele protestbewegingen van zich deden spreken, stond ook de vrouwenbeweging op die gelijke rechten en zelfbeschikkingsrecht (‘baas in eigen buik’) eiste. In de door hun verguisde Miss World-verkiezing van 1970 zagen ze een ideaal (media)moment om van zich te doen spreken. Gewapend met stink- en meelbommen, waterpistolen en spandoeken verstoorden ze het evenement om live aan miljoenen mensen over de hele wereld hun feministische boodschap uit te kunnen dragen.

Die gebeurtenis vormt het hart van de historische tragikomedie ‘Misbehaviour’ (2020) van de Britse Philippa Lowthorpe, die vooral bekend is van haar prijswinnende series ‘Three Girls’ en ‘Call the Midwife’. Ze hangt haar verhaal op aan een drietal jonge, strijdbare vrouwen die elk op hun eigen manier een betere positie proberen te verwerven. Sally Alexander (Keira Knightley) is een slimme, ambitieuze, gescheiden moeder die haar zinnen heeft gezet op een studie geschiedenis aan de University College in Londen, maar op veel weerstand stuit van het establishment binnen de universiteit (dat uitsluitend uit witte mannen van middelbare leeftijd of ouder bestaat). Haar voornemen om een proefschrift te schrijven over vrouwen in de arbeidersbeweging wordt weggewoven als zijnde oninteressant en te marginaal. Maar Sally laat zich niet zomaar aan de kant schuiven. Haar ontmoeting met de anarchistische Jo Robinson (Jessie Buckley) zorgt ervoor dat ze haar remmen durft los te gooien en zich steviger in haar feministische strijd vastbijt. Dat er ook nog een andere strijd gestreden wordt, bewijst Jennifer Hosten (Gugu Mbatha-Raw), die namens het Caribische eiland Grenada meedoet aan de missverkiezing. Zij ziet dit als dé kans om aan te tonen dat vrouwen van kleur zich net zo goed tot ’s werelds mooiste kunnen laten kronen.

Hoewel thema’s als racisme, feminisme en anarchie vrij stevig zijn, worden deze in ‘Misbehaviour’ op een heel luchtige manier geserveerd. Voordeel van die aanpak is dat de film zeer vlot wegkijkt en nooit te zwaar wordt, nadeel is dat het allemaal wel aan de oppervlakte blijft. We springen eigenlijk van de ene scène in de andere zonder echt de diepte in te gaan, maar omdat de cast erg sterk is komt ‘Misbehaviour’ ermee weg. Knightley is degelijk als altijd, de geweldige Buckley krijgt eigenlijk net te weinig te doen maar spat wél van het scherm en Mbatha-Raw steelt de show als de bedachtzame Hosten, die de verkiezing van 1970 daadwerkelijk won maar om wier zege nogal wat controverse hing (in de film wordt hier overigens slechts lichtjes op gehint). Hoogtepunt van de film is de ogenschijnlijk spontane, beladen ontmoeting van Sally en Jennifer in het toilet, waarbij ze ontdekken dat ze meer met elkaar gemeen hebben dan ze aanvankelijk dachten en meer begrip voor elkaar ontwikkelen.

Helaas is dit de enige scène die je zo weet te raken, al verveelt ‘Misbehaviour’ geen moment. Mede dankzij heerlijke bijrollen van onder anderen Rhys Ifans, Keeley Hawes (als Mr. en Mrs. Morley) en Greg Kinnear die bijzonder treffend Bob Hope weet te vertolken. Hope, de notoire schuinsmarcheerder en liefhebber van vrouwelijk schoon, werd uitgenodigd om de Miss World-verkiezing op te leuken met zijn pijnlijk misogyne grappen. De altijd fantastische Lesley Manville speelt zijn vrouw Dolores, die de fase van verbittering al een tijdje achter zich heeft gelaten en nu volle bak in de sarcasmemodus zit. De film ziet er ook nog eens tot in de puntjes verzorgd uit – met zo’n fijne nostalgische zweem zoals eigenlijk alleen de Britten dat voor elkaar kunnen krijgen. En ook al graaft deze film niet diep, als je aan het eind van de film geconfronteerd wordt met de échte hoofdrolspelers van deze gebeurtenis, ga je toch voor de bijl.

Patricia Smagge

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 27 augustus 2020
DVD-release: 17 februari 2021