My Salinger Year (2020)

Recensie My Salinger Year CinemagazineRegie: Philippe Falardeau | 101 minuten | drama | Acteurs: Margaret Qualley, Sigourney Weaver, Douglas Booth, Seána Kerslake, Brían F. O’Byrne, Colm Feore, Théodore Pellerin, Yanic Truesdale, Hamza Haq, Leni Parker, Ellen David, Romane Denis, Tim Post, Gavin Drea, Matt Holland, Xiao Sun

New York, 1995. Na haar afstuderen droomt Joanna (Margaret Qualley) ervan schrijfster te worden. Ze pakt haar spullen in, laat haar vriendje achter in Californië en verhuist naar de Big Apple. Ze vindt na enig zoeken een baan als typiste bij een van de oudste literaire bureaus van de stad, gerund door de ijzige Margaret (Sigourney Weaver). Joanna’s werk bestaat grotendeels uit het sorteren van de vele fanbrieven voor de beroemdste cliënt van het bureau: J.D. Salinger. Joanna heeft zelf geen van Salingers boeken gelezen, zelfs niet ‘The Catcher in the Rye’. Toch begint Joanna langzaam een fascinatie te ontwikkelen voor de notoire schrijver. Terwijl ze voor het eerst kennismaakt met zijn werk, begint ze ook haar eigen schrijvershart te ontdekken.

‘My Salinger Year’, geregisseerd door Philippe Falardeau en gebaseerd op de autobiografische roman van Joanna Rakoff, is een coming of age-drama met een optimistische insteek. Dit is een lieve film, met een groot hart. Er zijn talloze thema’s en onderwerpen die de film behandelt, en dit voltrekt zich altijd met rooskleurigheid. Enerzijds levert dit een aangename kijkervaring op, anderzijds uit zich dit ook in een hoop oneffenheid.

De grootste troef van ‘My Salinger Year’ is actrice Margaret Qualley, die in recente jaren bekendheid heeft verworven met rollen in films als ‘The Nice Guys’ (2016) en ‘Once Upon a Time in Hollywood’ (2019). Qualley speelt haar karakter met tomeloze energie. Joanna is een tikkeltje onzeker, maar altijd gedreven en charismatisch. Qualley weet op sommige momenten perfect de humor in haar karakter te belichamen, terwijl ze op andere momenten even geloofwaardig de onzekerheid van Joanna tackelt. Ook de chemie tussen Qualley en de andere cast-leden voelt oprecht aan. Vooral Sigourney Weaver als Joanna’s bazin en mentor, heeft een aantal erg geslaagde scènes met de jongere actrice.

Voor literaire fanaten en J.D. Salinger-liefhebbers is de film minder geslaagd. De literaire wereld van de jaren negentig en de schrijver waaraan de film zijn naam te danken heeft, zijn bijna secundair aan de alledaagse beslommeringen van Joanna. Op de momenten dat je denkt dat de film misschien de diepte ingaat met zijn oorspronkelijke onderwerpen, keert het verhaal altijd terug naar subplots over onvervulde liefde en het sociale leven in New York. Regisseur Philippe Falardeau neemt met ‘My Salinger Year’ te veel hooi op zijn vork. Zoveel zelfs, dat het geheel uiteindelijk onoverzichtelijk wordt. Het einde van de film voelt ook nog eens ongecoördineerd aan, met een heuse anticlimax. Terwijl de toon van ‘My Salinger Year’ positief blijft, strandt het beeld van de kijker toch ietwat in verstomming.

Degenen die op zoek zijn naar een degelijke coming of age-film zullen niet bedrogen uitkomen met ‘My Salinger Year’. Grote filosofische onderwerpen of subversieve plotelementen zijn echter afwezig. De film is in dat opzicht braaf. Misschien wel een tikkeltje té braaf.

Len Karstens

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 15 juli 2021