Night at the Museum 2 – Night at the Museum: Battle of the Smithsonian (2009)
Regie: Shawn Levy | 104 minuten | actie, komedie | Acteurs: Amy Adams, Ben Stiller, Jonah Hill, Thomas Lennon, Owen Wilson, Robin Williams, Bill Hader, Dick Van Dyke, Hank Azaria, Ricky Gervais, Eugene Levy, Christopher Guest, Steve Coogan, Ed Helms, Craig Robinson, Clint Howard, Mizuo Peck, Rami Malek, Robert Ben Garant, Jake Cherry, Patrick Gallagher, Jon Bernthal, Keith Powell, Alain Chabat, Matthew Harrison, Samuel Patrick Chu, Nicole Wilson, Alberta Mayne, Nick Dash, Regina Taufen, Kerry van der Griend, Darryl Quon, Rick Dobran, Don Abernathy, Vinson Corbo, Thomas Joe Craig, John Doty, James Granville, Lauren Emily Jacobs, Dan Joffre, Tom MacNeill, Todd McCall, Charlie Robson
Wie twee jaar geleden van de actiekomedie ‘Night at the Museum’ genoten heeft, zal dit ook zeker doen bij het vervolg: ‘Night at the Museum 2′ ofwel ‘Night at the Museum: Battle of the Smithsonian’. Deze tweede film – over de museumbeelden die ’s nachts tot leven komen en voormalig nachtwaker Larry Daley (Ben Stiller), die de enige lijkt te zijn om de boel weer in het gareel te krijgen – zit opnieuw boordevol actie en humor. Samen met het simpele verhaal maakt het dit tot een ideale film om met het gezin naar toe te gaan. ‘Night at the Museum 2′ is in een woord vermakelijk.
Naast de bekende komieken uit deel een, zoals Ben Stiller, Robin Williams, Owen Wilson en Ricky Gervais (“The Office”), is er een aantal waardevolle komieken aan dit tweede deel toegevoegd. Zonder Ben Stiller zou dit vervolg bij voorbaat geen succes zijn, of zeker minder bezoekers trekken. Het is daarom prettig dat de film zeker niet alleen gedragen wordt door hem. Met name Hank Azaria als Egyptische heerser Kahmunrah steelt de show met zijn bizarre accent en lispelende opmerkingen. De manier waarop hij Darth Vader afkraakt waarom hij niet goed genoeg zou zijn om samen met hem over de wereld te heersen is een van die fragmenten die je nablijft.
Bill Hader (“Saturday Night Live”), in de (kleinere) rol van generaal Custer, speelt een personage die in principe totaal niet komisch is want deze generaal heeft een plaatsje gekregen in het museum doordat door zijn toedoen een historisch groot verlies is geleden in de Amerikaanse Burgeroorlog. Door Hader voor deze rol te kiezen gaat het personage sprankelen en krijgt de film aan het begin een wending waardoor het verhaal in een ruk op gang komt en je meegezogen wordt in de fantasiewereld van tot leven gekomen historische figuren die strijden om de wereld. Een kleine vermelding van het acteerwerk van de in zijn vaderland vermaarde Franse komiek Alain Chabat is op zijn plaats. Hij is uitermate goed gecast als de kleine, driftige Napoleon. Mede omdat hij zelf een Fransman is, zit deze rol hem als gegoten.
Helaas is er een kleinere rol weggelegd voor Jonah Hill, relatief een groentje in het land van de komedie vergeleken bij de rest. Hij speelt een bewaker van het Smithsonian en even denk je dat je hem nog meer tegen zult gaan komen in de film. Of eigenlijk hoop je daarop en waarom ook niet? Net als hoofdrolspeler Larry in zijn museum de nachtwaker was, moet er toch zeker minstens een nachtwaker in het megagrote museumcomplex van het Smithsonian rondlopen? Een korte bijdrage van Hill dus, misschien een idee om in de toekomst met Stiller samen een andere film te maken?
Naast alle komieken speelt er ook een geweldige actrice in ‘Night at the Museum 2′: Amy Adams. Een echte comédienne is ze niet maar ze weet te overtuigen als de ietwat naïeve Amelia Earhart. Haar grote blauwe ogen dragen hier zeker een steentje aan bij. Ze past mooi in het plaatje en is een welkome frisse afwisseling. Toch heb je een beetje het gevoel dat ze er niet helemaal bij was en niet alles eruit gehaald heeft wat erin zat, van een actrice als Amy Adams verwacht je meer.
Zoals het hoort bij een vervolg is deel twee inderdaad grootser. Het Smithsonian biedt daarbij veel mogelijkheden om kleine uitstapjes, grapjes en mooie beelden aan de film toe te voegen. Dit wordt waar mogelijk gedaan. Als ’s nachts alle beelden tot leven komen, blijken de schilderijen ook niet meer te ‘slapen’. Uit een winters landschap worden bijvoorbeeld sneeuwballen gegooid en als Larry hier verbaasd voor staat zie je zijn adem bevriezen. Het is leuk dat hier even bij stil gestaan wordt in plaats dat iedereen meteen zonder introductie een schilderij binnenstapt en je als kijker denkt: ‘oh, dat kan dus ook’.
Waar er aan sommige kleine dingen gedacht wordt, zo wordt er soms juist weer erg makkelijk overheen gestapt. Want waar zijn inderdaad de andere bewakers? En sinds wanneer kan er zomaar in het luchtruim rondom het Witte Huis gevlogen worden? En een beetje onbevredigend is dat het zoontje van Larry in een keer uit het verhaal verdwijnt. Maar ach, dankzij die leuke cast en het simpele entertainment maakt het eigenlijk helemaal niet uit of het verhaal exact tot in de puntjes klopt of niet. Bij ‘Night at the Museum 2′ verveel je geen moment; naast alle actie en grapjes maken de goede acteurs en de vele visuele mogelijkheden die het Smithsonian biedt het tot een zeer geslaagd vervolg.
Barbara Plasmans
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 20 mei 2009