Ninja Scroll – Jûbei ninpûchô (1993)

Regie: Yoshiaki Kawajiri, Quint Lancaster | 94 minuten | actie, animatie | Engelse stemmencast: Bradley Lavelle, Sonny Byrkett, Richard Cansino, Dean Elliot, Dougary Grant, Jenny Haniver, Milton James

‘Jûbei ninpûchô’ is in het Westen beter bekend onder de naam ‘Ninja Scroll’. Deze anime (Japanse tekenfilm) is een project uit Yoshiaki Kawajiri’s animatiestudio. De films van regisseur Kawajiri kenmerken zich door hun goede, flitsende tekenwerk en snelle keiharde actie. Zo maakte de regisseur later ook een film gebaseerd op het Matrix-universum en ‘Vampirehunter D: Bloodlust’. Net als in eerdere en latere producties van de studio, is ook in ‘Ninja scroll’ erg veel aandacht besteed aan de ontwerpen van alle karakters. Alle personages zijn met veel detail en fantasie ontworpen. De animatie is vloeiend.

‘Ninja Scroll’ wordt in de wereld van de anime als een mijlpaal beschouwd. De prent heeft vele tekenfilms beïnvloed. Zowel qua verhaal als qua karakterontwikkelingen. De film weet een prima balans te vinden tussen bloederige actie en drama. Felle gevechten voeren in de film wel de boventoon, maar de karakteruitdieping is subtiel verwoven tussen de actiescènes Stukje bij beetje worden de karakters belicht.
Op het eerste gezicht lijkt Jubei de zoveelste stereotype, macho actieheld, maar later in het verhaal wordt zijn tragische achtergrond belicht. De kijker gaat steeds meer meeleven met de samurai en zijn aparte kijk op het leven. Wat in het begin uitgelegd kan worden als egoïsme blijkt later in het verhaal te slaan op de nobele en menslievende kant van Jubei. De samurai wil niemand te dichtbij laten komen, omdat hij mensen wil beschermen tegen zijn vijanden en de problemen die hij veroorzaakt.

De karakterstudie van de hoofdpersoon wordt erg luchtig gebracht. De actie gaat voor. Uit korte dialogen komt het karakter van Jubei naar voren, later in het verhaal wordt er uitgebreider op het leven van de samurai ingegaan.
Het personage van de vrouwelijke ninja Kagero wordt op dezelfde wijze als Jubei’s karakterontwikkeling belicht. Tussen de actie door en in een korte scène tegen het einde van de prent. De seksscènes die Kawajiri in de film gestopt heeft, zijn nogal overbodig. Het is jammer dat het karakter van Kagero in het begin van de film niet meer is dan een soort kapstok om de perversiteit van enkele karakters aan op te hangen. Regisseur Kawajiri weet op een knappe manier, zonder vaart te verliezen, overtuigende actie en een boeiend verhaal te combineren.

Waar de film niet in weet te overtuigen is in de slechte Amerikaanse dub. De nasynchronisatie is belabberd, de stemmen lopen niet synchroon met de animaties. De muziek is niet storend maar ook niet opzienbarend. Dat is jammer, want de film had een sterkere soundtrack verdiend om de sfeer mee te versterken. De gevechten tussen Jubei en de Kimon-clan zijn fantastisch om te zien en erg flitsend gemaakt. Helaas duren de confrontaties te kort. Gezien de beperkte speelduur van de prent is dat begrijpelijk, maar jammer is het wel. De demonen zijn zo kleurrijk en fantasierijk ontworpen dat het zonde is om ze zo kort in beeld te zien.

Een langere speelduur en een betere soundtrack hadden de film net dat beetje extra gegeven om tot ware klassieker uit te groeien.

Frank v.d. Ven