No Date, No Signature (2017)

Recensie No Date, No Signature CinemagazineRegie: Vahid Jalilvand | 104 minuten | drama, thriller | Acteurs: Navid Mohammadzadeh, Amir Agha’ee, Hediyeh Tehrani, Zakiyeh Behbahani, Sa’eed Dakh, Alireza Ostadi

Ongelukken zitten écht áltijd in een klein hoekje. In ‘No Date, No Signature’, de tweede speelfilm van Iraans filmmaker Vahid Jalilvand, veroorzaakt hoofdrolspeler Kaveh Nariman op weg van werk naar huis eigenlijk buiten zijn schuld om een ongeluk. Door een verkeerde stuurmanoeuvre van een andere weggebruiker moet hij uitwijken, waardoor hij een bromfiets raakt, waarop vier (!) mensen zaten. Kaveh stopt onmiddellijk. Het gezin dat hij aan heeft gereden komt met de schrik vrij. De vader, Moosa, moppert en eist dat Kaveh de politie belt, maar Kaveh geeft aan dat hij arts is en staat er op eerst het oudste kind te onderzoeken. Het jochie, Amir, klaagt over wat hoofdpijn. Hij biedt aan de schade te vergoeden en het gezin naar het ziekenhuis te brengen, maar Moosa wil alleen financiële tegemoetkoming. Kaveh geeft nog aanwijzingen hoe hij de kliniek moet bereiken, maar Moosa wuift zijn hulp weg en doet voorkomen dat hij alles onder controle heeft.


De volgende dag zien we Kaveh (Amir Agha’ee) op zijn werk. Hij blijkt forensisch arts te zijn en onderzoekt dus overleden mensen, van wie de doodsoorzaak niet direct duidelijk is. Tot zijn grote schok noemt een collega de naam van de achtjarige Amir (Alireza Ostadi) als een van de lijken die onderzocht moeten worden. Sayeh Behbahani (Hediyeh Tehrani) neemt op verzoek van Kaveh het onderzoek over. Zij concludeert dat de jongen aan botulisme (voedselvergiftiging) gestorven moet zijn. Kaveh wordt verscheurd door tegenstrijdige gevoelens. Heeft het ongeluk niet iets met de dood van de jongen te maken? Wat moet hij doen? Zijn kennis delen betekent ook dat hij zijn betrokkenheid bij het ongeluk moet openbaren.

Vanaf dat moment volgen we het gezin dat in diepe rouw is. Moosa (Navid Mohammadzadeh) en zijn vrouw Leila blijken iets te verbergen, zo ontdekt Sayeh in een gesprek met de ouders. Heeft Moosa toch schuld aan de dood van hun zoontje? En wat heeft haar collega Kaveh toch met dit gezin?

‘No Date, No Signature’ is een fraaie schets van hoe schuldgevoelens – al dan niet terecht – een mens kunnen verteren. Het scenario, waarvoor de regisseur eveneens verantwoordelijk is, is gelaagd en biedt een boeiend inkijkje in complexe karakters, die anders reageren dan je op het eerste gezicht zou verwachten. Door het naturelle spel van de acteurs is het verhaal meeslepend en altijd geloofwaardig. Je moet wel een hele koele kikker zijn om niet geraakt te worden door de schrijnende scène in het slachthuis. Hoewel de twee mannelijke hoofdrolspelers veel indruk maken, vooral Navid Mohammadzadeh is onvergetelijk als vader die kapot gaat van verdriet dat hij zelf misschien veroorzaakt heeft, zijn ook de twee actrices ijzersterk. Hediyeh Tehrani en Zakieh Behbahani zetten twee vrouwen neer die qua sociale status niet verder van elkaar kunnen staan, maar in de kern krachtige vrouwen zijn die voor zichzelf en hun principes opkomen.

Visueel is de film ook om door een ringetje te halen. Alle warmte is uit de kleuren gehaald, zodat het uiterlijk van de film matcht met de emoties die spelen. ‘No Date, No Signature’ is een goed geacteerd en fraai uitziend drama dat laat zien hoe kleine gebeurtenissen en vooral menselijke beslissingen grootste gevolgen kunnen hebben. Hou je van de recente Iraanse cinema van bijvoorbeeld Asghar Farhadi (‘A Separation’), dan moet je dit pareltje zeker een kans geven. Wedden dat je verrast zult worden?

Monica Meijer

Waardering: 4

Bioscooprelease: 7 februari 2019
DVD-release: 18 juni 2019